سلامت دیجیتال در ایران؛ گرفتار در انحصارگرایی، نگاه امنیتی و مقاومت در برابر تغییر

درحالی‌‌که صنعت پرهزینه، پرچالش و مهم سلامت و درمان در دنیا با هدف افزایش کیفیت و دسترسی‌پذیری و همچنین کاهش و بهینه‌سازی هزینه‌ها، با جدیت به‌ سمت استفاده از فناوری‌های دیجیتال روی آورده و «سلامت دیجیتال» با میانگین رشد سالانه ۲۶ درصد به‌سرعت در حال رشد است، این حوزه در ایران همچنان در پیچ‌وتاب بی‌انتها و فرساینده نگاه‌های امنیتی، انحصارطلبی، کم‌دانشی و مقاومت در برابر تغییرِ برخی از تصمیم‌گیران مؤثر، سرگردان مانده است؛ موضوعی که بخش بسیاری از نوآوران و فعالان این بخش را مستهلک و گاهی ناامید کرده و از آن مهم‌تر، سرمایه‌گذاران بالقوه را برای ورود به این حوزه دچار تردیدهای اساسی کرده است. نیما فاضلی-مدیرعامل سابق  و عضو هیئت مدیره دکتردکتر: درحالی‌‌که صنعت پرهزینه، پرچالش و مهم سلامت و درمان در دنیا با هدف افزایش کیفیت و دسترسی‌پذیری و همچنین کاهش و بهینه‌سازی هزینه‌ها، با جدیت به‌ سمت استفاده از فناوری‌های دیجیتال روی آورده و «سلامت دیجیتال» با میانگین رشد سالانه ۲۶ درصد به‌سرعت در حال رشد است، این حوزه در ایران همچنان در پیچ‌وتاب بی‌انتها و فرساینده نگاه‌های امنیتی، انحصارطلبی، کم‌دانشی و مقاومت در برابر تغییرِ برخی از تصمیم‌گیران مؤثر، سرگردان مانده است؛ موضوعی که بخش بسیاری از نوآوران و فعالان این بخش را مستهلک و گاهی ناامید کرده و از آن مهم‌تر، سرمایه‌گذاران بالقوه را برای ورود به این حوزه دچار تردیدهای اساسی کرده است. فضای ناکارآمدی که طبق معمول، دود آن به چشم ملتی می‌رود که اتفاقا همان افراد، ارگان‌ها و سازمان‌های مشکل‌ساز در این مسیر، با کلیدواژه‌هایی مثل «نگرانی» و «دغدغه‌مندی» نسبت به سلامت و امنیت همان ملت، کم‌کاری‌ها، ترک‌فعل‌ها و عقب‌نگه‌داشتن‌های خود را توجیه و روایت می‌کنند.