تحولات ماه‌های اخیر در پرونده جنگ اوکراین، نشانه‌های روشنی از تغییر رویکرد عملی آمریکا در قبال مواضع اولیه خود دارد. اگرچه واشنگتن همچنان در سطح گفتمانی از «تمامیت ارضی اوکراین» سخن می‌گوید، اما در عرصه میدانی و سیاسی عملا نوعی پذیرش واقعیت‌های سرزمینی تحمیل‌شده توسط روسیه شکل گرفته است. محمود‌رضا  امینی-کارشناس ارشد راهبردی و حکمرانی اسلامی: تحولات ماه‌های اخیر در پرونده جنگ اوکراین، نشانه‌های روشنی از تغییر رویکرد عملی آمریکا در قبال مواضع اولیه خود دارد. اگرچه واشنگتن همچنان در سطح گفتمانی از «تمامیت ارضی اوکراین» سخن می‌گوید، اما در عرصه میدانی و سیاسی عملا نوعی پذیرش واقعیت‌های سرزمینی تحمیل‌شده توسط روسیه شکل گرفته است. عقب‌نشینی نرم آمریکا از خطوط قرمز اولیه، ضمن امید به بهره‌برداری از منابع اوکراین، هم‌زمان با ثبات و صلابت مواضع پوتین، نه‌تنها معادله جنگ، بلکه توازن امنیتی در اروپا و انسجام ناتو را با چالش جدی مواجه کرده است. این تغییر، نه از سر ضعف موقت، بلکه نتیجه محاسبه مجدد منافع راهبردی آمریکا و بازتعریف تهدیدات اولویت‌دار آن است؛ محاسبه‌ای که پیامدهای آن بیش از همه دامن اروپا و ناتو را گرفته است. 1. چرا آمریکا عملا عقب نشست؟