Η PSL scale παρουσιάζεται ως ένας τρόπος να «μετρήσεις» την ελκυστικότητα με αντικειμενικούς όρους. Και η αξιολόγηση - με τον γενικό όρο looksmaxxing - χωρίζεται, συνήθως, σε τέσσερις ενότητες. Το τελευταίο διάστημα, ένα νέο «σύστημα» γλώσσας και αξιολόγησης έχει περάσει από τα πιο σκοτεινά σημεία του διαδικτύου στο πιο φωτεινό, μαζικό του κανάλι: το TikTok. Όροι όπως sub5 , Chad , Chadlite , high-tier normie , Becky ή Stacy εμφανίζονται σε σχόλια, σε χιουμοριστικά βίντεο, σε livestreams, ακόμη και σε «συμβουλευτικά» clips που υπόσχονται ότι με τη σωστή ρουτίνα—ή το σωστό προϊόν—μπορείς να «ανέβεις κατηγορία». Δήθεν «επιστημονικό» σύστημα βαθμολόγησης Στο κέντρο αυτού του trend βρίσκεται η λεγόμενη PSL scale: ένα περίπλοκο, δήθεν «επιστημονικό» σύστημα βαθμολόγησης προσώπου και ελκυστικότητας που χρησιμοποιείται από την κοινότητα των looksmaxxers. Και αν όλα αυτά ακούγονται σαν αστείο, το πρόβλημα είναι ότι συχνά ξεκινούν ως αστείο, αλλά καταλήγουν να λειτουργούν σαν φακός μέσα από τον οποίο οι έφηβοι κοιτάζουν τον εαυτό τους και τους άλλους. Ένας τρόπος να «μετρήσεις» την ελκυστικότητα Η PSL scale παρουσιάζεται ως ένας τρόπος να «μετρήσεις» την ελκυστικότητα με αντικειμενικούς όρους. Η αξιολόγηση - με τον γενικό όρο looksmaxxing - χωρίζεται, συνήθως, σε τέσσερις ενότητες: «αρμονία» (πόσο ταιριάζουν μεταξύ τους τα χαρακτηριστικά), «διμορφισμός» (πόσο έντονα «ανδρικά» ή «γυναικεία» θεωρούνται τα χαρακτηριστικά), «γωνιώδης όψη» και ένα σύνολο «μεμονωμένων χαρακτηριστικών» που μπορεί να περιλαμβάνει καθαρότητα δέρματος, φρύδια, ρινοχειλικές αύλακες, χρώμα/αντίθεση, σχήμα μύτης, δόντια και δεκάδες άλλες λεπτομέρειες. Η υπόσχεση είναι ότι αν αναλύσεις το πρόσωπο σαν να ήταν μηχανικό σχέδιο, θα καταλήξεις σε έναν αριθμό που λέει την «αλήθεια» για το πώς σε βλέπει ο κόσμος. Από εκεί και μετά, το σύστημα βάζει ταμπέλες. Για τους άνδρες, η ιεραρχία ξεκινά από το «subhuman» και ανεβαίνει σε low-, mid- και high-tier normie, μετά σε Chadlite και, στην κορυφή, σε Chad. Για τις γυναίκες, οι αντίστοιχοι όροι μετατοπίζονται σε Becky και Stacy. Στην καθημερινή χρήση του TikTok, αυτό μεταφράζεται σε μια νέα, σχεδόν παιχνιδιάρικη διάλεκτο: δεν λες απλώς «ωραίος» ή «όμορφη», αλλά «high-tier», «sub5», «power couple», «Chad energy». Η γλώσσα αυτή έχει το πλεονέκτημα ότι είναι σύντομη, αιχμηρή, memetic—δηλαδή κομμένη και ραμμένη για πλατφόρμες που ανταμείβουν τη συντομία και την υπερβολή. Η εμφάνιση ως καθοριστικός παράγοντας Το κρίσιμο σημείο, όμως, είναι η προέλευση. Το PSL δεν γεννήθηκε ως αθώο παιχνίδι. Η ονομασία του παραπέμπει σε forums με έντονα μισογυνικό και incel υπόβαθρο, όπου η εμφάνιση παρουσιάζεται ως καθοριστικός παράγοντας όχι μόνο για το dating, αλλά για το «πεπρωμένο» ενός ανθρώπου. Από εκεί προκύπτει και η ιδέα του lookism: η πεποίθηση ότι η ομορφιά δεν είναι απλώς πλεονέκτημα, αλλά σύστημα κοινωνικής διαστρωμάτωσης. Σ’ αυτό το πλαίσιο, η PSL scale λειτουργεί σαν «λογιστήριο» αξίας, ενώ το looksmaxxing προτείνεται ως στρατηγική «αναβάθμισης»—από ήπιες παρεμβάσεις όπως γυμναστική, ύπνος, skincare και κούρεμα, μέχρι «σκληρές» προτάσεις που φτάνουν σε συμπληρώματα, ορμόνες, fillers και χειρουργικές επεμβάσεις. «Κουμπώνει» επικίνδυνα με την ψυχολογία της εφηβείας Αυτός ο συνδυασμός—ιεραρχία, αριθμοί, «βελτιστοποίηση», και ένα λεξιλόγιο που δανείζεται την ψυχρότητα των metrics—«κουμπώνει» επικίνδυνα καλά με την ψυχολογία της εφηβείας. Οι έφηβοι πάντοτε συγκρίνονταν. Η διαφορά είναι ότι σήμερα η σύγκριση αποκτά εργαλεία, templates και «θεωρία». Πράγματα που κάποτε ήταν μια γενική ανασφάλεια («μήπως δεν είμαι αρκετά όμορφος;») μετατρέπονται σε λίστα από «σφάλματα»: canthal tilt, jawline, buccal fat, eyebrow density. Το πρόσωπο γίνεται project, και η αυτοεικόνα γίνεται audit. Το TikTok παίζει καταλυτικό ρόλο, όχι μόνο επειδή διαδίδει τους όρους, αλλά επειδή μετατρέπει τη γλώσσα σε κουλτούρα. Ένα βίντεο μπορεί να είναι καθαρά σατιρικό—μια παρέα που «βαθμολογεί» τον φίλο της για πλάκα—και το επόμενο να είναι απολύτως σοβαρό: ένας δημιουργός που πουλά «face rating» ή προτείνει ρουτίνες «για να πας από low-tier normie σε Chadlite». Η πλατφόρμα δεν ξεχωρίζει την ειρωνεία από την εμμονή. Στην πραγματικότητα, συχνά τις αναμειγνύει: όσο πιο ακραίο είναι κάτι, τόσο πιο εύκολα γίνεται viral. Έτσι, η «πλάκα» λειτουργεί σαν μεταφορικό όχημα για να περάσουν ιδέες πολύ πιο βαριές από ένα meme. Γύρω από το trend έχει ήδη στηθεί μια μικρή αγορά Γύρω από το trend έχει ήδη στηθεί μια μικρή αγορά. Υπάρχουν paid ratings, κοινότητες στο Discord, εργαλεία και apps που υπόσχονται «αντικειμενικές» αναλύσεις, και περιεχόμενο που γλιστρά εύκολα από τη φροντίδα του εαυτού στην εμπορευματοποίηση της ανασφάλειας. Το μοτίβο είναι γνώριμο: σου δείχνουν ένα πρόβλημα που δεν ήξερες ότι έχεις, σου δίνουν ένα όνομα γι’ αυτό, και μετά σου πουλάνε τη λύση ή σου πουλάνε την ελπίδα της λύσης. Στην PSL κουλτούρα, αυτή η διαδρομή γίνεται ακόμη πιο ισχυρή, γιατί το «πρόβλημα» παρουσιάζεται ως μετρήσιμο και άρα διορθώσιμο—ενώ η πραγματικότητα είναι πολύ πιο περίπλοκη και πολύ λιγότερο δίκαιη. Υπάρχει και ένα κοινωνικό κόστος που δεν φαίνεται αμέσως. Όταν οι ταμπέλες γίνουν κοινό λεξιλόγιο, διευκολύνουν τη σκληρότητα. Το να πεις σε κάποιον «είσαι sub5» δεν ακούγεται σαν κλασική προσβολή· ακούγεται σαν «διάγνωση». Αυτό είναι το ύπουλο σημείο: ο αριθμός και η «επιστημονική» πρόσοψη δίνουν στην αγένεια μια ψευδαίσθηση αντικειμενικότητας. Και επειδή η αξιολόγηση γίνεται συχνά από εφήβους προς εφήβους, σε περιβάλλοντα που ανταμείβουν το κυνικό σχόλιο, το αποτέλεσμα είναι μια κανονικοποίηση της μικρής βίας: της ειρωνείας, του body shaming, της συνεχούς υπενθύμισης ότι «δεν είσαι αρκετός». Ταυτόχρονα, το trend δεν είναι μονοδιάστατο. Για αρκετούς νέους, η PSL ορολογία λειτουργεί ως meme-υλικό, σαν μια υπερβολική, θεατρική γλώσσα που χρησιμοποιείται ακριβώς επειδή είναι παράλογη. Το πρόβλημα είναι ότι η επανάληψη χτίζει συνήθεια. Ακόμη κι όταν ξεκινάς για να γελάσεις, καταλήγεις να «σκανάρεις» πρόσωπα στον δρόμο, να αναζητάς κλίσεις ματιών, να μετράς γνάθους, να μετατρέπεις την κοινωνική επαφή σε άτυπη αξιολόγηση. Κι εκεί αλλάζει το παιχνίδι: από αστείο γίνεται εσωτερική φωνή. Η ουσία του PSL trend, τελικά, είναι ότι συμπυκνώνει την εποχή σε μία ιδέα: ότι ο εαυτός είναι κάτι που πρέπει να βελτιστοποιείται διαρκώς, με μετρήσεις, στόχους και «ανέβασμα επιπέδου». Μόνο που εδώ δεν μιλάμε για δεξιότητα ή γνώση. Μιλάμε για πρόσωπο, σώμα, ηλικία, πράγματα που μεταβάλλονται φυσιολογικά και που δεν υπακούν σε spreadsheet. Κι αν για έναν ενήλικα η λύση μπορεί να είναι απλώς να κλείσει την οθόνη, για έναν έφηβο που χτίζει τώρα την ταυτότητά του, το PSL μπορεί να γίνει φίλτρο μόνιμο: μια κλίμακα που εμφανίζεται κάθε φορά που κοιτάζει τον καθρέφτη. Διαβάστε περισσότερα στο iefimerida.gr