این روزها حس ما ایرانی‌ها این است که میراث فرهنگی‌مان در حال از دست رفتن است. اینکه یونسکو میراث ما را به نام کشورهای دیگر ثبت می‌کند، قطعا می‌تواند دلایل گسترده‌ای داشته باشد و فعالیت مسئولان بیش از هر زمان دیگری ضروری به نظر می‌رسد. این روزها حس ما ایرانی‌ها این است که میراث فرهنگی‌مان در حال از دست رفتن است. اینکه یونسکو میراث ما را به نام کشورهای دیگر ثبت می‌کند، قطعا می‌تواند دلایل گسترده‌ای داشته باشد و فعالیت مسئولان بیش از هر زمان دیگری ضروری به نظر می‌رسد. به‌تازگی یونسکو‌ سنت تهیه «سمنو در تاجیکستان» را به‌عنوان «میراث فرهنگی ناملموس بشریت» به ثبت رساند. همچنین «هنر مینیاتوری سبک کمال‌الدین بهزاد» را به نام افغانستان ثبت کرده است. سمنو، این خوراک سنتی که نماد زایش دوباره طبیعت، برکت، امید و پیوندهای اجتماعی در فرهنگ مردم منطقه است، در آیین نوروز در تاجیکستان، ایران و افغانستان تهیه می‌شود و نقش مهمی در حفظ سنت‌های نوروزی و تقویت مشارکت اجتماعی دارد. یونسکو در گزارش خود تأکید کرده است که ثبت این آیین به معنای تأیید ارزش فرهنگی نسخه تاجیکی این سنت است؛ با این توضیح که سمنو میراث مشترک ملت‌های حوزه نوروز به شمار می‌رود و در کشورهای مختلف با روایت‌های محلی حفظ شده است.