در ایام قدیم که قایق‌ها موتوری نبودند و نیروی محرک قایق‌ها، پارو زدن بود، یک نفر بود که سرنوشت و مسیر حرکت قایق را تعیین می‌کرد؛ کسی که یونانی‌ها به او «کلوئستوس» می‌گفتند. کلوئستوس همان کسی بود که می‌رفت نوک قایق می‌ایستاد، با چوبی در دست روی طبل می‌کوبید یا اینکه ترانه‌ای محلی را با ریتم مخصوص می‌خواند.