Υπάρχουν βέβαια κοινωνίες που θέτουν νομικά όρια στην τέχνη (π.χ. ρητορική μίσους, παιδική κακοποίηση, υποκίνηση βίας). Αυτά δεν είναι αισθητικά αλλά θεσμικά όρια, που αντικατοπτρίζουν τον φόβο της κοινωνίας για τις συνέπειες της ελευθερίας. Το πρόβλημα αρχίζει όταν το δίκαιο συγχέεται με την ηθική ή την αισθητική και μετατρέπεται σε προληπτική φίμωση.