Αρκετοί γραφειοκράτες και ακόμα περισσότεροι πολιτικοί πιστεύουν πως ο μετασχηματισμός ενός κλάδου ή μιας αγοράς μπορεί να διαταχθεί με έναν νόμο ή με μια υπουργική απόφαση! Η εμπειρία με τους στόχους που έθεσε η Ευρώπη για τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα και την κατάργηση των οχημάτων που λειτουργούν με ορυκτά καύσιμα τους διέψευσε. Τώρα η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ήρθε να παρατείνει μετά το 2035 την παραγωγή αυτοκινήτων με κινητήρες εσωτερικής καύσης ώστε να διασωθούν εκατοντάδες χιλιάδες θέσεις εργασίες στις αυτοκινητοβιομηχανίες της Γηραιάς Ηπείρου. Η παράταση που έδωσε η Κομισιόν για τα αυτοκίνητα δεν άλλαξε το κλίμα. Η γαλλική Le Figaro φιλοξένησε την Τρίτη άρθρο του Εθνικού Γραμματέα του Κομμουνιστικού Κόμματος Γαλλίας (PCF) Φαμπιέρ Ρουσέλ με το οποίο ζητούσε να κηρυχθεί η Γαλλία σε «κατάσταση έκτακτης ανάγκης για τη βιομηχανία» μετά το πρόσφατο λουκέτο της Brandt, του τελευταίου ισχυρού γαλλικού ομίλου στις μεγάλες ηλεκτρικές συσκευές. «Μέσα σε λίγες δεκαετίες, ο αριθμός των βιομηχανικών θέσεων εργασίας μειώθηκε κατά 2,2 εκατομμύρια» γράφει ο Ρουσέλ. Σχεδόν την ίδια ημέρα ο πρόεδρος της πανίσχυρης Ομοσπονδιακής Ένωσης Γερμανικής Βιομηχανίας (BDI) Πέτερ Λάιμπινγκερ δίνει συνέντευξη στην γερμανική Suddeutsche Zeitung και δηλώνει πως «η διάθεση (σ.σ. της κυβέρνησης) είναι εξαιρετικά αρνητική, εν μέρει πραγματικά επιθετική»! Ο πρόεδρος της BDI υποστηρίζει πως «βρισκόμαστε στη σοβαρότερη οικονομική κρίση από την ίδρυση της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας – η μακροβιότερη ύφεση, η μείωση της παραγωγής από το 2018, η χαμηλή αύξηση της παραγωγικότητας, τελευταίοι στην ανάπτυξη μεταξύ των μεγάλων οικονομιών του κόσμου. Το κοινωνικό μας μοντέλο κινδυνεύει να μας διαφύγει μέσα από τα χέρια». Και προσθέτει πως «ο βιομηχανικός μας πυρήνας βρίσκεται πράγματι σε κίνδυνο, επειδή η Κίνα αναπαράγει το επιχειρηματικό μας μοντέλο, αλλά είναι φθηνότερη και, κυρίως, πολύ πιο γρήγορη από εμάς». Και δεν είναι μόνο η Κίνα που απειλεί την ευρωπαϊκή βιομηχανία και τις άλλες ισχυρές επιχειρήσεις της Γηραιάς Ηπείρου. Καμία ευρωπαϊκή εταιρεία δεν περιλαμβάνεται στο λεγόμενο «Κλαμπ του Ενός Τρισεκατομμυρίου», των εταιρειών με χρηματιστηριακή αξία άνω του ενός τρισεκατομμυρίου δολαρίων. Στις 11 επιχειρήσεις που απαρτίζουν αυτό το κλειστό κλαμπ οι εννέα είναι αμερικανικές, μία από τη Σαουδική Αραβία και μία από τον Ταϊβάν. Η έλλειψη βάθους των ευρωπαϊκών κεφαλαιαγορών στερεί κεφάλαια και ανάπτυξη από τις επιχειρήσεις της ηπείρου. Η περιορισμένη πρόσβαση σε κεφάλαια πλήττει την καινοτομία και τις startups, κ.ο.κ. Οι Κινέζοι έχουν χαμηλές τιμές, οι Αμερικανοί καινοτομούν. Η ευρωπαϊκή βιομηχανία πιέζεται πανταχόθεν. Και τα ερωτήματα στη συζήτηση για την τύχη της ευρωπαϊκής και της εθνικής βιομηχανίας δεν περιορίζονται μόνο στο μελλοντικό κόστος της ενέργειας, στις επιπτώσεις της τεχνικής νοημοσύνης, κ.α. Επεκτείνονται και σε πιο δύσκολα ζητήματα που συνδέονται με τις γεωπολιτικές ανατροπές. Πρέπει, για λόγους εθνικής ασφάλειας και ανθεκτικότητας να επιδοτήσει το δημόσιο τη βαριά βιομηχανία του χάλυβα ή τη φαρμακοβιομηχανία ακόμα και αν με όρους αγοράς δε μπορούν να σταθούν στο διεθνή ανταγωνισμό; Ποιους άλλους παραγωγικούς κλάδους πρέπει να κρατήσουμε ζωντανούς πάση θυσία και να μην τους παραδώσουμε στους Κινέζους ή άλλους διεθνείς ανταγωνιστές; Μήπως αντί να ασχολούμαστε μόνο με την αποτροπή της εκβιομηχάνισης, δηλαδή το κλείσιμο «ξεπερασμένων» και μη ανταγωνιστικών παραγωγικών μονάδων, να ασχοληθούμε και με την επαναβιομηχάνιση σε κλάδους αιχμής και με ποιους όρους; Προλαβαίνουμε; Στην Ελλάδα, βέβαια, ένα στα τρία ευρώ Ακαθάριστης Προστιθέμενης Αξίας (ΑΠΑ) στη βιομηχανία προέρχεται από τον κλάδο των τροφίμων, ποτών και καπνού. Οι επενδύσεις (σχηματισμός παγίου κεφαλαίου) της ελληνικής βιομηχανίας απέχουν από το μέσο όρο της Ευρώπης. Κινούνται πέριξ του 15% ως ποσοστό της ΑΠΑ ενώ στην Ευρώπη βρίσκονται κοντά στο 24%. Ωστόσο την τελευταία δεκαετία οι πάγιες επενδύσεις αυξήθηκαν από 1,9 δισεκ. το 2014 σε 3,3 δισεκ. το 2024. Την ίδια δεκαετία αναδείχθηκαν και νέοι κλάδοι της βιομηχανίας όπως τα φάρμακα που πλέον είναι στην τρίτη θέση με βάση το μερίδιο στην Ακαθάριστη Προστιθέμενη Αξία και πρωταγωνιστούν στις εξαγωγές. Η φαρμακοβιομηχανία είναι ένα παράδειγμα του τι μπορούμε να πετύχουμε με πολυετές σχέδιο, διακομματική συναίνεση και σοβαρούς επιχειρηματίες. Ας το εφαρμόσουμε και σε άλλους που κερδίζουν έδαφος στη νέα εποχή. Διαβάστε περισσότερα στο iefimerida.gr