می‌خواهم به بهانه هفته پژوهش از زنانی سخن بگویم که در همین دوران سخت و بحرانی تاریخ کشورمان که متأسفانه دغدغه عموم شهروندان معیشت و اداره زندگی‌شان با حداقلی‌ترین امکانات است، به تاریخ و فرهنگ این سرزمین کهن می‌اندیشند و تلاش می‌کنند تا فرزندان ایران را هرچه بیشتر با گذشته پرفروغ کشورشان آشنا کنند تا دستخوش بحران بزرگ بی‌هویتی حاصل از غلبه پدیده‌های نوظهور قرن و سلطه بازی‌های ابررسانه‌ها نشوند. فخرالسادات محتشمی‌پور . عضو مؤسس انجمن زنان پژوهشگر تاریخ می‌خواهم به بهانه هفته پژوهش از زنانی سخن بگویم که در همین دوران سخت و بحرانی تاریخ کشورمان که متأسفانه دغدغه عموم شهروندان معیشت و اداره زندگی‌شان با حداقلی‌ترین امکانات است، به تاریخ و فرهنگ این سرزمین کهن می‌اندیشند و تلاش می‌کنند تا فرزندان ایران را هرچه بیشتر با گذشته پرفروغ کشورشان آشنا کنند تا دستخوش بحران بزرگ بی‌هویتی حاصل از غلبه پدیده‌های نوظهور قرن و سلطه بازی‌های ابررسانه‌ها نشوند. ۲۶ سال پیش وقتی تعدادی از پژوهشگران تاریخ متأثر از فضای همدلی و هم‌آوایی دوره اصلاحات بر آن شدند تا انجمنی بیارایند و دغدغه‌های ملی و فرهنگی خویش را در قالب نهادی مدنی، انجمن زنان پژوهشگر تاریخ، پیگیر شوند، این اقدام برای برخی همکارانشان در حوزه تاریخ مبهم و سؤال‌برانگیز بود. اما جدیت و مداومت آنان در کاوش‌ها و پژوهش‌های تاریخی با محوریت «زن در تاریخ ایران» نه‌تنها تشویش‌ها و تردیدها را زدود، بلکه موجب ایفای نقشی انکارناپذیر در ترویج و تبیین «تاریخ‌نگاری زنان» در ایران شد. برگزاری سمینارهای تاریخی بین‌المللی، ملی و اخیرا محلی در حیطه تاریخ با تمرکز بر نقش و جایگاه زنان، منجر به نگارش مقالات متعددی شد و گاه برای اولین بار صفحات کهنه تاریخ را مقابل چشمان متحیر خواننده گشود و از آن غبارروبی کرد.امروز پس از ربع قرن تلاش جمعی حاصل پیوند پژوهشگرانی دردآشنا و دغدغه‌مند که راه نجات وطن را در فهم درست تاریخ و عبرت از آن دانستند، می‌توان با بهره‌گیری از تجارب و اندوخته‌های تاریخی طی دوره‌ای کهن، اکنون را بهتر مدیریت و سپری کرد و فردا را روشن‌تر تصویر کرد.