اگر بازی را فقط یک سرگرمی بدانیم، عقبماندگی ایران در این حوزه قابلتوجیه است؛ اما وقتی همین صنعت در کشورهای منطقه به موتور اقتصاد خلاق تبدیل شده، مقایسه اجتنابناپذیر میشود. یک بازیساز معتقد است: مسئله کمبود استعداد یا انگیزه نیست، مشکل سیاستگذاریهای ناپایدار، نگاه سلیقهای مدیران و حمایتهای نمایشی است. مسئولان ما درکی ندارند که نیروی انسانی در حوزه بازیسازی و دیجیتال نوعی معدن الماس است.