Kamran Ullah: Neem het leven niet voor lief, is de boodschap die bleef hangen

Het is donderdagochtend. Over een paar minuten zullen de kerkklokken twaalf keer luiden. Ik ben net aan een tafeltje in een hoofdstedelijk restaurant gaan zitten waar ik met enige regelmaat afspreek. Een fijne plek. Niet te ver van de redactie. En een plek in het ’dorp’ – want dat is Amsterdam – waar ik zelden andere journalisten tegenkom die proberen mee te luisteren met het gesprek. Voor de verandering ben ik er dit keer eerder dan mijn afspraak.