یلدا دیگر شب گفت‌وگو نیست، بلکه شب نمایش است. نمایش شادی، نمایش صمیمیت و نمایش سنت. اما هنر، بیش از آنکه به نمایش نیاز داشته باشد، به معنا نیاز دارد. وقتی یلدا فقط به تکرار کلیشه‌های تصویری فروکاسته می‌شود، ظرفیت هنری و فرهنگی خود را از دست می‌دهد و به یک محصول مصرفی بدل می‌شود؛ محصولی که هر سال تکرار می‌شود اما چیزی به تجربه مخاطب اضافه نمی‌کند.