پاییز همواره در اساطیر و نزد ادیبان، حکیمان و عارفان نشانه‌ای از مرگ، عدم و نیستی به‌شمار آمده است. آن‌گونه که بهار نماد زایش و رویش خوانده می‌شود. در کتاب «از اسطوره تا تاریخ»، به باور پیشینیان آمده است: الهه نباتات به نام «دوموزی» در تابستان کشته می‌شود و به جهان مردگان کوچ می‌کند. در خزان آن صد هزاران شاخ و برگ‌