گر صندوق تامین اجتماعی پولی برای ارائه خدمات درمانی رایگان ندارد، مشکل از قراردادهای موقتی‌ست که با گسترش سیاست‌های لیبرالی چتر نامبارکِ خود را بر سر بازار کار ایران افکنده است و منابع ریالی صندوق بیمه‌گر اصلی کشور را تقلیل داده است. به گزارش خبرنگار ایلنا، در شرایطی که هزینه‌های یک زندگی ساده، بیش از سه برابر حداقل مزد و مستمری مصوب شورایعالی کار است، فشار هزینه‌های درمان، رنجی مضاعف به کارگران شاغل و بازنشسته تحمیل می‌کند. سطح خدمات درمان پایه، از ویزیت و بستری گرفته تا خدمات کلینیکی و پاراکلینیکی و البته دارو، به پایین‌ترین میزان از زمان تصویب قانون الزام رسیده است. تامین اجتماعی امروز به نقطه‌ای رسیده که با قاطعیت می‌توان ادعا کرد حتی به نیمی از تعهدات درمانی خود در قابل طبقه کارگر عمل نمی‌کند؛ در نهایت، مزدبگیران تحت پوشش صندوق تامین اجتماعی، ناچارند گزینه‌ای تحمیلی به نام «بیمه تکمیلی» را به عنوان تنها گزینه روی میز برای پوشش خدمات درمانی خود بپذیرند که اگر نپذیرند، با حقوق ۱۵ میلیون تومانی قادر به دریافت هیچ نوع خدمات درمانی در نظام کالایی‌شده‌ی بهداشت و درمان کشور نیستند.