شب یلدا رسم است که کوچک‌ترها به دیدن بزرگ‌ترها می‌روند. امسال با این قیمت‌ها بعید می‌دانیم بزرگ‌ترها در را باز کنند. ما خودمان پارسال که رفتیم خانه پدربزرگ، پدربزرگمان پشت آیفون گفت با کی کار دارین؟ شب یلدا رسم است که کوچک‌ترها به دیدن بزرگ‌ترها می‌روند. امسال با این قیمت‌ها بعید می‌دانیم بزرگ‌ترها در را باز کنند. ما خودمان پارسال که رفتیم خانه پدربزرگ، پدربزرگمان پشت آیفون گفت با کی کار دارین؟ گفتیم پدربزرگ در رو باز کن، ماییم. مرد گنده صدایش را تودماغی کرد و گفت متأسفانه خیلی وقته از این محل رفتن. هرچه گفتیم آقا مشخص است خودتی، زیر بار نرفت. کمی که اصرار کردیم عصبانی شد آمد روی تراس انار به سمتمان پرت می‌کرد که برویم! به‌هرحال فشار اقتصادی بیشتر از گذشته شده و نمی‌شود توقع داشت. محض اطلاع، یک کیلو آجیل شده سه میلیون تومان. میوه رسما به خاطرات پیوسته. ماهی هم آخرین‌باری که مردم از نزدیک دیده‌اند توی کارتون در جست‌وجوی نمو بوده. توی این وضعیت از ما انتظار نداشته باشید حافظ بخوانیم و شاد باشیم. حافظ مال قدیم ندیما بود که آرام‌تر بودیم. الان فقط وحشی بافقی مناسب اعصاب ماست. شاید هم ایرج میرزا بخوانیم. هنوز تصمیم قطعی نگرفته‌ایم ولی به‌هرحال شما هم مراعات کنید و نمک روی زخم آدم نپاشید. برندارید توی تلویزیون چهارتا مجری و بازیگر درجه سه تنظیم بازار بیارید که مثلا شادی تزریق کنید به جامعه. مردم اگر پول توی جیبشان باشد، خودشان بلدند کله‌معلق بزنند و خاطرات بامزه تعریف کنند. اصلا یک لطفی بکنید و به روی خودتان نیاورید. شما هر وقت در گرامیداشت رسم و رسوم کوشیدید، اتفاق‌های خوبی نیفتاده. نمی‌دانم یادتان هست یا نه ولی همین پارسال یک عده اسم شب یلدا را گذاشتند «روز ترویج فرهنگ میهمانی و پیوند با خویشان». به چهارشنبه‌سوری هم می‌گفتند «روز تکریم همسایگان». پارسال باز کورسوی امیدی وجود داشت که آدم فرهنگ میهمانی را ترویج بدهد و با خویشان پیوند برقرار کند ولی امسال دلار آن‌قدر با خویشان آدم پیوند برقرار کرده که اصلا مهلت نمی‌دهد خودمان خویشانمان را ببینیم.