یک کارشناس سیاست خارجی درباره که در روابط تهران و مسکو وجود دارد، گفت: یکی از این زمینه‌ها بحث انرژی هسته‌ای است و دیگری موضوع تبادل انرژی، به‌خصوص گاز در فصل زمستان. همچنین، توسعه خطوط ریلی و راه‌آهن و همکاری‌های شمال-جنوب از دیگر مواردی است که می‌تواند همکاری ایران و روسیه را مثبت کند، به شرطی که ما همه تخم‌مرغ‌های خود را در سبد روسیه نگذاریم و توجه داشته باشیم که همزمان باید با سایر کشورها نیز ارتباط داشته باشیم. سفر اخیر عباس عراقچی به روسیه بار دیگر روابط تهران و مسکو را به کانون توجه رسانه‌ها و افکار عمومی کشاند؛ روابطی که همواره میان دوگانه‌ای از بدبینی تاریخی و نگاه عمل‌گرایانه در نوسان بوده و هر تحول یا دیدار دیپلماتیک در این مسیر، موجی از موافقت‌ها و انتقادها را به دنبال دارد. از یک‌سو، برخی این مناسبات را ضرورتی اجتناب‌ناپذیر در شرایط تحریم و فشارهای فزاینده غرب می‌دانند و از سوی دیگر، منتقدان نسبت به پیامدهای وابستگی بیش از حد به روسیه و هزینه‌های احتمالی آن هشدار می‌دهند. همزمان، موضع‌گیری‌های مسکو و پکن در موضوعاتی چون جزایر سه‌گانه و پرونده هسته‌ای ایران، حساسیت‌ها را تشدید کرده و این پرسش را پیش کشیده است که سیاست متوازن تهران در قبال شرکای شرقی تا چه اندازه تأمین‌کننده منافع ملی است.