Το Αεροδρόμιο Downsview στο βορειοδυτικό Τορόντο προετοιμάζεται για μια μεγάλη μεταμόρφωση σε σύγχρονη αστική περιοχή με κατοικίες, πάρκα και κοινότητες. Με πλούσια ιστορία ως αεροδρόμιο, βιομηχανικός και στρατιωτικός κόμβος, ο χώρος θα αναπτυχθεί στο έργο YZD, συνδυάζοντας ιστορία, φύση και σύγχρονη ζωή. Το σχέδιο αποτελεί μία από τις μεγαλύτερες αστικές αναπτύξεις στη Βόρεια Αμερική. Η ιστορία του Downsview Airport Περίπου 100 χρόνια πριν, κατασκευάστηκε ο πρώτος αεροδιάδρομος: μια μικρή πίστα και ένα βιομηχανικό κτίριο ανάμεσα σε αγροτεμάχια. Ήταν το σημείο όπου βρισκόταν η De Havilland Canada, μια πρωτοπόρος παγκόσμια εταιρεία αεροπορίας. Κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, το αεροδρόμιο έγινε κέντρο παραγωγής πολεμικών αεροσκαφών. Στις αρχές της δεκαετίας του 1990, το αεροδρόμιο αγοράστηκε από την Bombardier, έναν καναδικό κατασκευαστή αεροδιαστημικών προϊόντων. Το 2024, το αεροδρόμιο έκλεισε καθώς η εταιρεία μετέφερε τις δραστηριότητές της αλλού. Το έργο YZD: Μια νέα αστική ανάπτυξη Στις αρχές του 2026, ξεκινά η κατασκευή του μεγαλύτερου μετασχηματισμού στην ιστορία του χώρου. Η έκταση των 150 στρεμμάτων θα αναπτυχθεί σε μια αστική περιοχή που θα φιλοξενεί περισσότερους από 50.000 κατοίκους και 75 στρέμματα πράσινων και ανοικτών χώρων. Το έργο θα ονομαστεί «YZD», σε αναφορά στο παλιό κωδικό σήματος του αεροδρομίου, και αποτελεί μια 30ετή επένδυση ύψους 30 δισεκατομμυρίων δολαρίων. Ο 2-χιλιομέτρων (1,24 μιλίων) διάδρομος προσγείωσης, το κεντρικό στοιχείο του χώρου, θα μετατραπεί σε πεζοδρομημένο πάρκο που θα συνδέει επτά γειτονιές. Κάθε γειτονιά θα είναι μοναδική, με κατοικίες, βιβλιοθήκες, καταστήματα, σχολεία και κοινοτικά κέντρα, ενώ ο διάδρομος θα λειτουργεί ως «ενωτικός ιστός», συνδέοντας όλη την περιοχή και ταυτόχρονα σεβόμενος την αεροπορική κληρονομιά του χώρου, σύμφωνα με τον Derek Goring, CEO της Northcrest Developments. Ο Goring τόνισε ότι η διατήρηση της ιστορίας του χώρου ήταν κεντρικό κομμάτι του οράματος της εταιρείας και πλεονέκτημα για το έργο. «Μία από τις μεγαλύτερες προκλήσεις σε μεγάλης κλίμακας αστικές αναπλάσεις είναι όταν ξεκινάς από το μηδέν - τότε οι χώροι μπορεί να φαίνονται γενικοί. Θέλουμε να αξιοποιήσουμε ό,τι υπάρχει ήδη για να δώσουμε χαρακτήρα και να κάνουμε τον χώρο πιο ενδιαφέροντα και μοναδικό». Περιβαλλοντική βιωσιμότητα Η διατήρηση της ιστορίας του χώρου δεν είναι μόνο συναισθηματική απόφαση, αλλά και πρακτική όσον αφορά το περιβαλλοντικό αποτύπωμα. «Υπάρχει πολύ ενσωματωμένο διοξείδιο του άνθρακα στα υπάρχοντα κτίρια, και αντί να τα γκρεμίσουμε και να χτίσουμε νέα, υπάρχει μεγάλο όφελος από την παραμονή τους», είπε ο Goring. Οι τεράστιοι βιομηχανικοί χώροι του αεροδρομίου, χτισμένοι μεταξύ 1950 και 1990, θα διατηρηθούν και θα μετατραπούν σε εμπορικά κτίρια, εξυπηρετώντας παραγωγή ταινιών, ελαφριά βιομηχανία και καθαρές τεχνολογίες. Οι στέγες τους θα καλυφθούν με γρασίδι και φυτά, που θα βοηθούν στην απορρόφηση των όμβριων υδάτων, μειώνοντας τον κίνδυνο πλημμύρας και ενισχύοντας τη βιοποικιλότητα στην αστική περιοχή. Αν και ο διάδρομος δεν θα διατηρηθεί στην τωρινή του μορφή, το σκυρόδεμα και η άσφαλτος μπορούν να ξαναχρησιμοποιηθούν για δρόμους ή πεζοδρόμια. Οι developers έχουν προσλάβει εξειδικευμένους περιβαλλοντικούς συμβούλους για να αξιολογήσουν και να μετριάσουν τυχόν ιστορικές επιβαρύνσεις, ενώ θα συνεργάζονται με τις τοπικές αρχές για συνεχή έλεγχο του χώρου. Επαναφορά της φύσης Η εταιρεία αρχιτεκτονικής τοπίου Michael van Valkenburgh Associates (MVVA) έχει αναλάβει να δημιουργήσει το σχεδιαστικό concept για τον διάδρομο, μετά τη νίκη της σε διεθνή διαγωνισμό τον Οκτώβριο. Στόχος είναι να επαναφέρει τη φύση στον χώρο. Η Emily Mueller De Celis, εταίρος της MVVA, εξηγεί ότι πριν την ύπαρξη του αεροδρομίου, ο χώρος ήταν μέρος του δάσους Carolinian στη νότια Οντάριο. Στόχος είναι η αναδημιουργία φυσικών οικοσυστημάτων και η προσέλκυση ξανά της άγριας ζωής. «Η φύση στον χώρο είχε περιοριστεί για να είναι ασφαλής για τις αεροπορικές δραστηριότητες», εξήγησε. Αυτό σήμαινε ότι απαγορεύονταν οι φωλιές των πουλιών, παρά τη θέση του κατά μήκος της Atlantic Flyway, μιας σημαντικής μεταναστευτικής διαδρομής. Η «αποκατάσταση της φύσης» του χώρου θα φέρει μεγάλα οφέλη και στη διαχείριση του νερού, καθώς ο χώρος βρίσκεται στο υψηλότερο σημείο της Τορόντο, ανάμεσα σε μεγάλες λεκάνες απορροής. Μέσα από τον σχεδιασμό, η MVVA θέλει να βρει τρόπους να απορροφά όσο το δυνατόν περισσότερο νερό, μειώνοντας τον κίνδυνο πλημμύρας χαμηλότερα, μέσω στρατηγικής φύτευσης και bioswales, δηλαδή φυτεμένων καναλιών που συλλέγουν, φιλτράρουν και απορροφούν όμβρια ύδατα. Μακροπρόθεσμη στρατηγική Η ανάπτυξη θα διαρκέσει τρεις δεκαετίες, γι’ αυτό πρέπει να είναι προνοητική και έτοιμη για ακραία καιρικά φαινόμενα και τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής. Η Northcrest συνεργάζεται με τους Δανούς σχεδιαστές τοπίου SLA για το concept «City Nature», που στοχεύει στη δημιουργία πολλών χώρων πρασίνου σε αστικά περιβάλλοντα για βελτίωση της ποιότητας ζωής. Η περιοχή YZD ήδη περιβάλλεται από δίκτυο σιδηροδρομικών σταθμών και μετρό, οπότε ο σχεδιασμός θα αξιοποιεί αυτά τα μέσα και θα ενθαρρύνει τον πεζόδρομο και εναλλακτικές χωρίς αυτοκίνητα, με ευρείες ποδηλατικές λωρίδες και σύστημα λεωφορείων για την «τελευταία μίλια». «Δεν σημαίνει ότι δεν θα υπάρχουν αυτοκίνητα -- ο διάδρομος είναι η μόνη περιοχή χωρίς αυτοκίνητα», είπε ο Goring. «Αλλά προσπαθούμε να κάνουμε το περπάτημα και το ποδήλατο τους ευκολότερους, ασφαλέστερους και πιο βολικούς τρόπους μετακίνησης». Κληρονομιά και πρώτες φάσεις Η μετατροπή εγκαταλελειμμένων αεροδρομίων σε πάρκα και βιώσιμες περιοχές κατοικίας έχει γίνει παγκόσμια τάση, με παραδείγματα όπως το Tempelhofer Feld στο Βερολίνο και το Ellinikon Metropolitan Park στην Αθήνα. Το YZD διαφοροποιείται, όπως λέει ο Goring: «Το γεγονός ότι ο χώρος μας βρίσκεται στο γεωγραφικό κέντρο της μεγαλύτερης μητροπολιτικής περιοχής του Καναδά, με υπάρχουσα δημόσια συγκοινωνία, σημαίνει ότι είναι περισσότερο μια άσκηση αστικού σχεδιασμού παρά απλώς ενός πάρκου». Η κατασκευή της πρώτης γειτονιάς, της 100-στρεμματικής «Hangar District», με 3.000 νέες κατοικίες, θα ξεκινήσει στις αρχές του επόμενου έτους και προγραμματίζεται να ολοκληρωθεί το 2031. Θα είναι η πρώτη φάση μιας 30ετούς μεταμόρφωσης, με τις γειτονιές να χτίζονται μία προς μία και τον διάδρομο να εξελίσσεται σταδιακά. Λόγω της μεγάλης κλίμακας και της διάρκειας του έργου, η κατασκευή θα γίνει σε φάσεις, επενδύοντας, αποκομίζοντας επιστροφές και ξαναεπενδύοντας. Οι ιδέες και τα σχέδια αναμένεται να εξελίσσονται με τον χρόνο. «Ο κόσμος θα αλλάξει πολύ… δεν προσπαθούμε να αποφασίσουμε το 2025 πώς θα είναι το μέλλον σε 20 ή 30 χρόνια», είπε ο Goring. «Στο τέλος, πρόκειται για την προσφορά υψηλής ποιότητας ζωής», πρόσθεσε, και για την ομαλή ενσωμάτωση στην πόλη. «Θέλουμε να νιώθει σαν να αποτελεί μέρος της Τορόντο». Με πληροφορίες από CNN Διαβάστε περισσότερα στο iefimerida.gr