Για τον Γιάννη Δαμιανό αυτές οι μέρες είναι ιδιαίτερες. Σε λίγο καιρό κλείνει πέντε χρόνια από την ημέρα που χτύπησε και καθηλώθηκε σε αναπηρικό αμαξίδιο την ημέρα των Φώτων στην Εύβοια . Ήταν το 2021, όταν στην Αμάρυνθο Ευβοίας μια βουτιά για τον Σταυρό εξελίχθηκε σε ένα από τα πιο συγκλονιστικά ατυχήματα των τελευταίων χρόνων. Ο Γιάννης, μόλις 24 ετών τότε, αποφάσισε να βουτήξει για τον Σταυρό για πρώτη φορά στη ζωή του. Δεν ήταν μια παρόρμηση λόγω της συγκεκριμένης ημέρας, αλλά ένα τάμα για τον αδελφό του, που εκείνη την περίοδο πάλευε με λευχαιμία. «Είχα κάνει ένα τάμα για τον αδελφό μου και ήταν να γίνει αυτό που έγινε» θυμάται μιλώντας στο iefimerida, στο περιθώριο της φιλανθρωπικής εκδήλωσης της Π.Ε.Π.Ι.Ε.Θ., όπου βραβεύτηκε για τη δύναμη ψυχής του από τον πρόεδρο της Ένωσης κ. Γιώργο Βάλλη. Η χώρα βρισκόταν σε αυστηρό lockdown λόγω της πανδημίας, οι εκκλησίες ήταν κλειστές και τα πάντα έμοιαζαν παγωμένα. Παρ’ όλα αυτά, στην Αμάρυνθο τελέστηκε ο Αγιασμός των Υδάτων. «Πήγαινα κάθε χρόνο και το έβλεπα από μακριά, δεν είχα μπει ποτέ στο νερό. Εκείνη τη χρονιά είπα να το κάνω», περιγράφει. Τα νερά, όμως, ήταν θολά και ρηχά. Η βουτιά αποδείχθηκε μοιραία. «Ήταν μια άτυχη στιγμή. Τα νερά ήταν θολά, έπεσα με το κεφάλι και έσπασα τον αυχένα μου», συνεχίζει. Για λίγα δευτερόλεπτα που έμοιαζαν αιώνες, ο Γιάννης έμεινε ακίνητος κάτω από το νερό. «Μένω 11 δευτερόλεπτα στο νερό σε σοκ. Έκανα εισρόφηση θαλασσινού νερού γιατί ήμουν μπρούμυτα. Θυμάμαι και δεν θυμάμαι πολλά πράγματα», λέει και προσθέτει: «Δεν υπήρξαν αίματα, ούτε χτύπημα σε βράχια, όπως αρχικά είχε ακουστεί. Άμμος ήταν κάτω. Απλά ήταν ρηχά και από τον κραδασμό χτύπησα και έσπασε ο αυχένας». Το σώμα του μούδιασε ακαριαία. «Δεν ένιωσα πόνο, ένα μούδιασμα σε όλο μου το κορμί. Κατάλαβα από την αρχή ότι παρέλυσα. Δεν μπορούσα να κουνήσω ούτε τα χέρια ούτε τα πόδια μου». Τον έβγαλαν από το νερό ο πατέρας και οι φίλοι του. Από εκείνη τη στιγμή ξεκίνησε η μεγαλύτερη μάχη της ζωής του. Ο Γιάννης πέρασε 55 ημέρες στην εντατική, δίνοντας αγώνα όχι μόνο με την τετραπληγία, αλλά και με χημική πνευμονία από την εισρόφηση θαλασσινού νερού. «Μείναμε δύο μήνες στην Εντατική και συνολικά στο νοσοκομείο έναν χρόνο. Ήταν πολύ επικίνδυνο», λέει. Στο πλευρό του σε όλη αυτή τη διαδρομή βρίσκεται η σύντροφός του Μαρία. Δύο χρόνια μετά το ατύχημα παντρεύτηκαν, επιβεβαιώνοντας ότι η δοκιμασία δεν τους λύγισε. «Όταν ένας άνθρωπος είναι σε σχέση και παθαίνει τέτοιον τραυματισμό, το σοκ είναι ίδιο και για τους δύο. Εγώ είμαι στο αμαξίδιο, αλλά η Μαρία το περνάει όλο αυτό. Είναι δυνατή η Μαρία», λέει γεμάτος συγκίνηση και με περηφάνια για τη γυναίκα του. Πώς άλλαξε η ζωή του μετά το ατύχημα Ο Γιάννης μιλά ανοιχτά και για τις δυσκολίες της καθημερινότητας, αλλά και για τη στήριξη που έλαβε. «Το κράτος δίνει ένα επίδομα αναπηρίας που δεν φτάνει ούτε για τις πρώτες δέκα μέρες. Η βοήθεια που έλαβα τον πρώτο καιρό ήταν από τον κόσμο και τους ευχαριστώ γι’ αυτό», σημειώνει, αναγνωρίζοντας τη δύναμη της κοινωνικής αλληλεγγύης. Σήμερα, τέσσερα χρόνια μετά το ατύχημα που συγκλόνισε το πανελλήνιο, ο Γιάννης συνεχίζει να δίνει τη δική του μάχη με αξιοπρέπεια και πίστη στη ζωή. «Στη ζωή έχω κερδίσει, δεν έχω χάσει», καταλήγει. «Σίγουρα υπάρχουν στιγμές που πέφτει η ψυχολογία σου, αλλά είμαστε εδώ». Ο Γιάννης τιμήθηκε στην φιλανθρωπική εκδήλωση της περασμένης Παρασκευής που γίνεται για τρίτη συνεχή χρονιά από την Πανελλήνια Ένωση Πληρωμάτων Ιδιωτικών και Επαγγελματικών Θαλαμηγών (Π.Ε.Π.Ι.Ε.Θ.) και τον πρόεδρό της κάπτεν Γιώργο Βάλλη. Παράλληλα με κάποιες βραβεύσεις ανθρώπων για τη δύναμη ψυχής αλλά και για την κοινωνική τους προσφορά, στη φιλανθρωπική εκδήλωση προσφέρθηκαν τρόφιμα, ρούχα και δωροεπιταγές σουπερ μάρκετ σε 500 οικογένειες  που δοκιμάζονται οικονομικά. Εκατοντάδες πολίτες είχαν ανταποκριθεί  στο κάλεσμα της Ένωσης, προσφέροντας ό,τι μπορούσε ο καθένας, από τρόφιμα και είδη ρουχισμού, τα οποία στη συνέχεια δόθηκαν στις ευάλωτες οικογένειες. Η εκδήλωση φιλοξενήθηκε στην ταβέρνα «Κρητικός» στο Κερατσίνι, του Δημήτρη Καρκανοραχάκη,  οποίος είναι γνωστός για το φιλανθρωπικό του έργο προσφέροντας καθημερινά γεύματα αγάπης σε ανθρώπους που έχουν ανάγκη. Έτσι μετά το τέλος του φιλανθρωπικού μέρους της εκδήλωσης τιμήθηκαν πρόσωπα που εμπνέουν το κάθε ένα με τις πράξεις του. Ξεχωριστή θέση στη βράβευση εκτός από τον Γιάννη Δαμιανό είχε και ο διανομέας Λάμπρος Ανδρεαδάκης, ο οποίος τιμήθηκε  για τη δύναμη ψυχής του από τον πρόεδρο της Π.Ε.Π.Ι.Ε.Θ. κ. Γιώργο Βάλλη. Ο Λάμπρος είναι 28 ετών και η ζωή του είναι μια καθημερινή δοκιμασία δύναμης και αντοχής. Πάσχει από επιληψία, γεγονός που δεν του επιτρέπει να αποκτήσει δίπλωμα οδήγησης, γι’ αυτό και εργάζεται ως ντελίβερι με ποδήλατο. «Επειδή είμαι επιληπτικός δεν μπορώ να οδηγήσω μηχανάκι ή αυτοκίνητο, οπότε το ποδήλατο είναι η μόνη μου επιλογή», λέει στο iefimerida, περιγράφοντας μια πραγματικότητα που για εκείνον είναι μονόδρομος. Η δύσκολη διαβίωση Η ιστορία του είχε γίνει γνωστή πριν από έξι χρόνια, όταν έστειλε μήνυμα στη ραδιοφωνική εκπομπή που παρουσίαζε τότε ο Γιώργος Τσαλίκης, αποκαλύπτοντας πως ζούσε μαζί με τη μητέρα του επί εννέα μήνες χωρίς ρεύμα. «Για μεγάλο διάστημα δεν είχαμε ούτε τα βασικά», θυμάται. Τα χρόνια πέρασαν, όμως η συγκυρία έφερε ξανά τον Λάμπρο στο προσκήνιο, όταν συμμετείχε σε ένα live του τραγουδιστή στα social media. Ο Γιώργος Τσαλίκης αναγνώρισε αμέσως την ιστορία του και αυτή η στιγμή στάθηκε η αφορμή για να τιμηθεί από την Π.Ε.Π.Ι.Ε.Θ. Μιλώντας στο iefimerida ο Λάμπρος περιγράφει με ειλικρίνεια τις δυσκολίες που αντιμετώπισε, χωρίς όμως να κρύβει την αποφασιστικότητά του: «Ούτε η αρρώστια μου ούτε το ότι ζούσαμε χωρίς ρεύμα με έκαναν να τα παρατήσω. Η επιληψία εμφανίστηκε ξαφνικά στη ζωή μου όταν ήμουν 16 ετών. Δεν είχα κανένα πρόβλημα και ένα ανοιξιάτικο μεσημέρι έπαθα την πρώτη κρίση». Κάθε βράδυ, μετά τα μεσάνυχτα, παίρνει το ποδήλατό του από το Αιγάλεω και κατευθύνεται προς το Σύνταγμα για να ξεκινήσει τη βάρδιά του. «Μια μέρα με έβαλε στο live που έκανε στο TikTok ο Γιώργος Τσαλίκης και με ρώτησε τι κάνω τέτοια ώρα ξύπνιος. Του είπα “πάω για δουλειά”. Όταν του εξήγησα ότι πιάνω στις 3 τα ξημερώματα και μετακινούμαι με ποδήλατο, η αντίδραση του κόσμου ήταν συγκινητική. Η αγάπη που πήρα ήταν τεράστια. Ήταν αληθινή αγάπη και συμπόνια, που δεν την έχω νιώσει ούτε από συγγενείς μου». Ο ίδιος δεν ωραιοποιεί την κατάσταση και παραδέχεται τους κινδύνους. «Κακά τα ψέματα, είναι επικίνδυνο αυτό που κάνω», λέει χαρακτηριστικά. «Όχι μόνο λόγω της επιληψίας, αλλά και γιατί στους δρόμους δεν υπάρχει οδική συμπεριφορά». Παρ’ όλα αυτά συνεχίζει, με τη μεγαλύτερη διαδρομή που έχει κάνει μέχρι σήμερα να είναι από το Αιγάλεω έως την Καλλιθέα. Παράλληλα με τις προσωπικές ιστορίες του Γιάννη και του Λάμπρου, η εκδήλωση περιλάμβανε μια λαμπρή αλλά ουσιαστική τελετή βραβεύσεων ανθρώπων από διαφορετικούς χώρους και ηλικίες, που με τις πράξεις τους υπερέβησαν τα προσωπικά τους όρια, όπως ο προπονητής κολύμβησης Γιώργος Παπαδόπουλος, Ο Γιώργος Παπαδόπουλος, προπονητής κολύμβησης του Ομίλου Κατερίνης «Ποσειδών – Swimming», που τιμήθηκε για την ανιδιοτελή αθλητική και κοινωνική του προσφορά, μετά την αδιάκοπη κολυμβητική διάσχιση 22,13 ναυτικών μιλίων με σκοπό την ανάδειξη της Πιερίας και την ευαισθητοποίηση για την ασφάλεια στις ακτές. Ιδιαίτερη μνεία αποδόθηκε στον Σπύρο Πετράτο, γνωστό ως «Κουρέα των Αστέγων», για τη συνεχή εθελοντική δράση του υπέρ των πιο ευάλωτων συμπολιτών μας, καθώς και στον Δημήτριο Κυπαρισσόπουλο, κορυφαίο Έλληνα θωρακοχειρουργό, για τη διεθνώς αναγνωρισμένη επιστημονική του πορεία και το ήθος που συνοδεύει το έργο του. Ο αθλητής Παναγιώτης Καραΐσκος, νικητής του 42ου Αυθεντικού Μαραθωνίου Αθηνών για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά, βραβεύτηκε όχι μόνο για το αθλητικό του επίτευγμα αλλά και για τη διαδρομή προσωπικής υπέρβασης που τον καθιστά σύμβολο ελπίδας. Τιμητική διάκριση απονεμήθηκε στους πιλότους των Canadair για την αυτοθυσία και τη συμβολή τους στην αντιμετώπιση της καταστροφικής πυρκαγιάς στην Κερατέα τον Αύγουστο του 2025, αναγνωρίζοντας τον κρίσιμο ρόλο τους στην προστασία ανθρώπινων ζωών και περιουσιών. Ο Νίκος Παππάς, μόλις 13 ετών, τιμήθηκε ως κορυφαίος νέος αθλητής παγκοσμίως από τη World Sailing, μετά την κατάκτηση του χρυσού μεταλλίου στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Optimist, αποτελώντας φωτεινό παράδειγμα για τη νέα γενιά. Ο Ιωσήφ Σφακιωτάκης, ναυαγοσώστης της Ocean Lifeguard Chania, βραβεύτηκε για την άμεση και καθοριστική παρέμβασή του που έσωσε ανθρώπινη ζωή, καθώς και για τη συνολική προσφορά της ομάδας με μηδενικούς πνιγμούς εντός περιοχής ευθύνης. Η Π.Ε.Π.Ι.Ε.Θ. τίμησε επίσης τον  Δημήτρη Ανυφαντάκη, ιατρό στην Κίσσαμο Χανίων, για την αυταπάρνηση, την ανθρωπιά και τη ριζική αναβάθμιση των υπηρεσιών υγείας σε απομακρυσμένες περιοχές. Διαβάστε περισσότερα στο iefimerida.gr