هر بار که موضوع موسیقی در مدارس به صدر اخبار می‌آید، به‌جای گفت‌وگویی مبتنی بر تربیت و علم، شاهد واکنش‌هایی هستیم که بیشتر از جنس احتیاط، حذف و انکار است. گویی با حذف موسیقی، مسئله تربیت حل می‌شود. هر بار که موضوع موسیقی در مدارس به صدر اخبار می‌آید، به‌جای گفت‌وگویی مبتنی بر تربیت و علم، شاهد واکنش‌هایی هستیم که بیشتر از جنس احتیاط، حذف و انکار است. گویی با حذف موسیقی، مسئله تربیت حل می‌شود. این در حالی است که پرسش اساسی‌تر همچنان مغفول مانده است: مدرسه در مواجهه با موسیقی باید حذف‌کننده باشد یا هدایت‌گر؟ ‌در ادبیات روان‌شناسی رشد، موسیقی یک عنصر حاشیه‌ای یا تزئینی تلقی نمی‌شود. مطالعات متعدد نشان داده‌اند که آموزش فعال موسیقی-نه صرفا پخش منفعلانه-می‌تواند به بهبود کارکردهای شناختی مانند حافظه، تمرکز و مهارت‌های اجرایی کمک کند. کودکانی که در فعالیت‌های موسیقایی ساختارمند مشارکت دارند، معمولا توانایی بیشتری در یادگیری، کار گروهی و تنظیم هیجان از خود نشان می‌دهند.