سیدرضا منتظری منتقد سینما با انتقاد از آفت جشنواره زدگی در سینمای کشور اظهار داشت: سینمای ایران سال‌هاست گرفتار پدیده‌ای است که می‌توان نامش را بی‌پرده «جشنواره‌زدگی» گذاشت؛ وضعیتی که در آن، هر نهاد، سازمان، دستگاه و حتی اداره‌ای که اندک نسبتی با فرهنگ دارد، خود را موظف می‌داند صاحب جشنواره باشد. نتیجه، تورم بی‌سابقه جشنواره‌های ریز و درشت، موازی، کم‌اثر و عمدتاً بی‌کارکردی است که نه به رشد سینما منجر شده‌اند، نه به کشف استعداد تازه و نه حتی به توسعه مخاطب. آنچه باقی مانده، صرفاً هزینه‌هایی است که از بودجه عمومی پرداخت شده و آورده‌ای روشن و قابل دفاع برای سینمای کشور نداشته‌اند. وی در خاتمه این گفتگو افزود: جشنواره، اگر قرار است برگزار شود، باید مسئله‌ای از سینما حل کند؛ وگرنه، تبدیل می‌شود به هزینه‌ای پرزرق‌وبرق بر دوش سینمایی که همین حالا هم مظلوم، کم‌جان و گرفتار بحران است و بسیاری از دست اندرکارانش بیکار و خانه نشین شده و محتاج لقمه نانی هستند!