عباس عبدی نوشت: در برنامه چهارم مصوب شده بود که قیمت‌گذاری انرژی هم حذف شود که تندروها مانع شدند. پس انتقادم به قیمت‌گذاری بر مبنای این واقعیت است که این نبودش به سود مردم و جامعه است. عباس عبدی  نوشت: پس از یادداشت روز شنبه با عنوان «سلامت در‌ آی.سی.یو» که به نقد قیمت‌گذاری در حوزه بهداشت و درمان پرداخته شده بود، یکی از همکاران محترم پیامی انتقادی فرستاد، گفتم مکتوب کند تا به آن بپردازم. نوشتند: «قیمت‌گذاری دولتی در بخش پزشکی را بدتر از قیمت‌گذاری در بنزین و گازوییل دانسته‌اید و این موضوع به واقع هم صحیح است اما در اصلاح این ساختار، آنچه مغفول مانده، مصرف‌کننده و جامعه است که اصلا در نظر گرفته نمی‌شود.نمی‌شود که یک‌باره قیمت لبنیات و عوارض جاده‌ای و بنزین و دارو را افزایش داد و ارز ترجیحی برخی اقلام خوراکی را حذف کرد و با اسم رمز حذف قیمت‌گذاری دولتی و دستوری، واقعی‌سازی و اصلاح قیمت‌ها، تمام فشار اقتصادی را بر زندگی و سفره‌های مردم اعمال کرد! مگر به‌طور مثال حقوق یک کارمند یا یک  بازنشسته، بیشتر شده که حالا باید با این حجم افزایش هزینه‌های معیشتی مواجه شوند؟» از منظر مصرف‌کننده نقد درستی است. من هم مصرف‌کننده هستم و دوست دارم کالاها ارزان‌تر باشند. ولی الان تحلیل می‌کنم. مسائل اصلی ایران فراتر از اموری است که این روزها به فراخور مسائل جاری می‌نویسم. پس بحث من درباره قیمت‌گذاری دستوری بیش از آنکه ناظر به بهبود وضعیت جاری باشد، معطوف به نقد سیاستگذاری عمومی و رایج در کشور است، و الا بحث شما درست است که اگر قرار باشد مشکلات درآمدی مردم و بیمه‌ها حل نشود، رفع قیمت‌گذاری موجب فشار بیشتر به جامعه می‌شود. ولی فراموش نکنیم که ادامه این روند هم مشکل مردم را حل نمی‌کند که بدتر هم می‌کند.