تحولات قیمت بنزین؛ آغاز یا پایان؟

هیچ‌کس انتظار نداشت ‌تغییرات اخیر قیمت بنزین با این همه آرامش از سوی مردم پذیرفته شود. خیلی از بدخواهان انتظار داشتند حوادث تلخ گذشته تکرار شود. مانورهای زیادی ‌روی این قضیه دادند و بدبینی‌های زیادی را به جامعه تزریق کردند؛ اما مردم در کمال خونسردی با این تغییرات همراه شدند. هیچ‌کس انتظار نداشت ‌تغییرات اخیر قیمت بنزین با این همه آرامش از سوی مردم پذیرفته شود. خیلی از بدخواهان انتظار داشتند حوادث تلخ گذشته تکرار شود. مانورهای زیادی ‌روی این قضیه دادند و بدبینی‌های زیادی را به جامعه تزریق کردند؛ اما مردم در کمال خونسردی با این تغییرات همراه شدند. کشور ما حدود شش سال قبل زخم بزرگی به خاطر افزایش قیمت بنزین خورد. استعاره زخم هم ناظر بر پدیده‌های اجتماعی است و هم ناظر بر وجوه اقتصادی‌. اکنون نیز از حیث اقتصادی اساسا ادامه‌‌ وضع موجود ممکن نیست. کسری روزانه بنزین در حد و اندازه تولید یک پالایشگاه (مثلا پالایشگاه آبادان) است. حتی اگر همین امروز یک پالایشگاه جدید وارد مدار شود، ‌سال بعد دوباره پدیده کسری بنزین رخ خواهد داد. منطقی نیست که همواره بخواهیم میزان کسری را از طریق افزایش عرضه جبران کنیم. دولت در شرایط کنونی منابع ارزی سنگینی را برای واردات بنزین اختصاص می‌دهد. می‌توان امیدوار بود بخشی از این منابع به‌ واسطه تصمیم افزایش قیمت بنزین آزاد شود. افزایشی که در نرخ بنزین ایجاد شد، چندان درخور توجه نیست. وقتی صحبت از درمان زخم می‌شود، باید دانست که هیچ زخمی به‌سرعت بهبود نمی‌یابد. درمان یک بیماری با اولین قدم‌ها آغاز می‌شود. شاید قدم اول این است که وجود بیماری مورد پذیرش بیمار قرار گیرد. همدلی مردم با تصمیم اخیر را شاید بتوان به‌منزله همین مرحله محسوب کرد. مردم آگاه شده‌اند که وضعیت فعلی قیمت‌ انرژی هرچند ممکن است مطلوبیت نسبی به همراه داشته باشد، اما در بلندمدت عامل ضرر و زیان سنگینی است. این وجه ایجابی نشان می‌دهد که ظرفیت اقناعی مردم بالا رفته است. مضاف بر آن، اطلاع‌رسانی مطلوبی هم از دستگاه‌های اطلاع‌رسانی دولت (هم ساختار شورای اطلاع‌رسانی دولت و هم وزارت نفت) صورت گرفت. همین که خبر افزایش قیمت پیشاپیش اعلام شد، نوعی اعتمادبه‌نفس‌ نزد مردم و دولت ایجاد کرد. فضای رسانه‌ای کشور نیز انصافا با این قضیه همراه شد. شبکه‌های معاند که در خیلی از موارد محل ارجاع و کسب آگاهی مردم هستند، در اینجا قافیه را باختند؛ چرا‌که با شانتاژ رسانه‌ای قصد تهییج مردم را داشتند، اما هرگز به این مقصود نرسیدند.