شرکت سرمایه‌گذاری تأمین اجتماعی (شستا)، که روزگاری نماد قدرت اقتصادی و امید میلیون‌ها بیمه‌شده بود، امروز بر سر یک دوراهی تاریخی ایستاده است. این هلدینگ عظیم، که مالکیت بخش‌های استراتژیکی از صنایع پتروشیمی، سیمان، دارو و معدن کشور را در اختیار دارد، در ظاهر یک فرصت سرمایه‌گذاری ارزشمند به نظر می‌رسد، اما نگاهی عمیق‌تر به ساختار و عملکرد آن، تصویری نگران‌کننده از چالش‌های ساختاری و مدیریتی را آشکار می‌سازد. شستا امروز بیش از آنکه یک غول اقتصادی پویا باشد، به کلافی سردرگم از فرصت‌های سوخته و تهدیدهای سیستماتیک شباهت دارد.