Θα μπορούσαν ποτέ οι πολιτικοί κληρονόμοι της Δεξιάς του Σαρλ ντε Γκωλ να συνεργαστούν με ένα κόμμα που ιδρύθηκε από πρόσωπα με ναζιστικές συμπάθειες; Για δεκαετίες, το ερώτημα αυτό είχε μια αυτονόητη απάντηση στη Γαλλία: «όχι». Σήμερα, όμως, η βεβαιότητα αυτή έχει αρχίσει να ραγίζει, σημειώνει το Politico. Η προοπτική μιας ευρείας σύμπραξης της γαλλικής Δεξιάς –των Ρεπουμπλικανών με την ακροδεξιά Εθνική Συσπείρωση της Μαρίν Λεπέν– δεν θεωρείται πλέον αδιανόητη ενόψει των προεδρικών εκλογών του 2027. Το σενάριο έχει αποκτήσει ακόμη και επίσημη ονομασία: «l’ union des droites», η «ένωση των κομμάτων της Δεξιάς». Από τον πολιτικό σεισμό του 2024 στη νέα κανονικότητα Μόλις το καλοκαίρι του 2024, η ιδέα μιας τέτοιας συνεργασίας της γκωλικής Δεξιάς με την ακροδεξιά προκαλούσε πολιτικό χάος. Όταν ο τότε επικεφαλής των Ρεπουμπλικανών, Ερίκ Σιοτί, πρότεινε συμμαχία με τη Λεπέν, η αντίδραση υπήρξε τόσο σφοδρή ώστε αναγκάστηκε να οχυρωθεί κυριολεκτικά στο γραφείο του, προσποιούμενος ότι εξακολουθεί να ασκεί τα καθήκοντά του. Τελικά, ο Σιοτί και οι σύμμαχοί του αποχώρησαν από το ιστορικό κόμμα του Ντε Γκωλ και του Ζακ Σιράκ, σχηματίζοντας ξεχωριστή πολιτική ομάδα σε συνεργασία με την Εθνική Συσπείρωση. Τότε, η κίνηση αντιμετωπίστηκε ως πολιτική αυτοκτονία. Αλλά δεκαοκτώ μήνες αργότερα, το πολιτικό τοπίο έχει αλλάξει δραματικά. Ο Σαρκοζί ανάβει το φιτίλι Καταλύτης της νέας συζήτησης υπήρξε ο πρώην πρόεδρος της Γαλλίας, Νικολά Σαρκοζί. Γράφοντας από τη φυλακή, όπου παρέμεινε επί τρεις εβδομάδες μετά την καταδίκη του για υπόθεση χρηματοδότησης της προεκλογικής του εκστρατείας το 2007 από το τότε καθεστώς του Μουαμάρ Καντάφι της Λιβύης, ο Σαρκοζί απηύθυνε κάλεσμα για «το ευρύτερο δυνατό πνεύμα ενότητας» στη Δεξιά, προκειμένου να αλώσει το Μέγαρο των Ηλυσίων. Λίγο αργότερα, ήταν ακόμη πιο σαφής: «Δεν θα πετύχουμε αν δεν υπάρξει ένωση», δήλωσε σε παρουσίαση βιβλίου του. Οι δηλώσεις αυτές προκάλεσαν σοκ στους κόλπους της παραδοσιακής Δεξιάς. Θα μπορούσε πράγματι το κόμμα που θεμελίωσε τη μεταπολεμική Δημοκρατία να συνεργαστεί με το κόμμα της Λεπέν; Οι δημόσιες αντιδράσεις και οι κατ’ ιδίαν παραδοχές Επισήμως, πολλοί στη γκωλική Δεξιά επιμένουν στο «όχι». Η Βαλερί Πεκρές, υποψήφια των Ρεπουμπλικανών το 2022, απέρριψε επανειλημμένα κάθε ιδέα σύμπραξης. Ο πρώην υπουργός του Σιράκ, Ζαν-Φρανσουά Κοπέ, κατηγόρησε τον Σαρκοζί ότι προδίδει τις αρχές του Ντε Γκωλ στηρίζοντας τον 30χρονο πρόεδρο της Εθνικής Συσπείρωσης Ζορντάν Μπαρντελά. «Είναι μια εξαιρετικά επικίνδυνη επιλογή», δήλωσε ο Κοπέ. Ωστόσο, πίσω από κλειστές πόρτες, το κλίμα είναι διαφορετικό. Όλο και λιγότερα στελέχη της Δεξιάς απορρίπτουν τη συνεργασία με το κόμμα της Λεπέν για λόγους αρχής. Και σε αντίθεση με τον Σιοτί, ο Σαρκοζί δεν έχει απομονωθεί πολιτικά για τις θέσεις του. Μια παραδοσιακή Δεξιά σε υπαρξιακή κρίση Ο βασικός φόβος στους Ρεπουμπλικανούς δεν είναι πλέον η ηθική διάβρωση, αλλά η πολιτική εξαφάνιση. Με το πολιτικό Κέντρο να αποδυναμώνεται και την Εθνική Συσπείρωση να προηγείται στις δημοσκοπήσεις, πολλοί θεωρούν ότι το κόμμα δεν μπορεί να επιβιώσει μόνο του. Ο περιφερειάρχης της Ο-ντε-Φρανς, Ξαβιέ Μπερτράν, δήλωσε ότι ο Σαρκοζί «κάρφωσε το τελευταίο καρφί στο φέρετρο των Ρεπουμπλικανών», ενώ πρώην αρχηγός του κόμματος ήταν ακόμη πιο ωμός, λέγοντας στο Politico ότι το κόμμα είναι απλώς «τελειωμένο». Γιατί αλλάζει στάση ο Σαρκοζί; Ελάχιστοι πιστεύουν ότι η μεταστροφή του Σαρκοζί είναι ιδεολογική. Κάποιοι μιλούν για εκδίκηση απέναντι στον Εμανουέλ Μακρόν, τον οποίο κατηγορεί ότι δεν παρενέβη όταν του αφαιρέθηκε το μετάλλιο της Λεγεώνας της Τιμής. Άλλοι εκτιμούν ότι ποντάρει σε μια ενδεχόμενη προεδρία Λεπέν ή Μπαρντελά για να εξασφαλίσει χάρη, δεδομένων και των νομικών προβλημάτων της ίδιας της Λεπέν. Ένας στενός του συνεργάτης το έθεσε πιο ψυχολογικά: «Ψάχνει για αγάπη, όλη του η ζωή αυτό ήταν», είπε, σημειώνοντας ότι ο Μπαρντελά φρόντισε να μιλά θετικά για τον Σαρκοζί τους τελευταίους μήνες. Η ακροδεξιά στο κέντρο της σκηνής Η μετατόπιση δεν αφορά μόνο τη Δεξιά, αλλά ολόκληρη τη γαλλική κοινωνία. Για δεκαετίες, ακόμη και τοπικές συνεργασίες με το τότε Εθνικό Μέτωπο προκαλούσαν εθνική κατακραυγή, σε μια χώρα βαθιά σημαδεμένη από τη μνήμη της ναζιστικής Κατοχής. Όμως ο Ζαν-Μαρί Λεπέν έχει πεθάνει, το κόμμα μετονομάστηκε, και η Μαρίν Λεπέν κατάφερε να το μεταφέρει από το περιθώριο στην κορυφή των δημοσκοπήσεων. Η Εθνική Συσπείρωση διαθέτει πλέον τις περισσότερες έδρες από κάθε άλλο κόμμα στη γαλλική Εθνοσυνέλευση. Ακόμη και στο πεδίο της οικονομίας - παραδοσιακό αγκάθι για τη συνεργασία - ο Μπαρντελά επιχειρεί άνοιγμα προς τον επιχειρηματικό κόσμο, περιορίζοντας τις αντιστάσεις. Οι ψηφοφόροι προηγούνται των κομμάτων Το πιο καθοριστικό στοιχείο, ωστόσο, είναι οι ψηφοφόροι. Δημοσκόπηση για λογαριασμό του RTL έδειξε ότι τα δύο τρίτα των δεξιών ψηφοφόρων τάσσονται υπέρ ενός εκλογικού συμφώνου μεταξύ Ρεπουμπλικανών και Εθνικής Συσπείρωσης. Οι δημοτικές εκλογές του Μαρτίου αναμένεται να αποτελέσουν το πρώτο πραγματικό τεστ. Σε πόλεις όπως η Ντιζόν και η Μασσαλία, οι φήμες συνεργασίας πληθαίνουν, καθώς η διάσπαση της Δεξιάς ευνοεί την Αριστερά. Όπως το έθεσε χαρακτηριστικά υποστηρικτής του Σαρκοζί: «τον Μάρτιο θα δούμε μια πλήρη ανατροπή». Αν αυτή η ανατροπή θα σημάνει και το τέλος του ιστορικού ταμπού της γαλλικής Δεξιάς, μένει να φανεί. Το βέβαιο είναι ότι το «αδιανόητο» δεν είναι πια εκτός συζήτησης. Διαβάστε περισσότερα στο iefimerida.gr