De vermissing en de dood van Jeffrey (10) en Emma (8) uit Beerta hield het hele land afgelopen mei in zijn greep . De oudere halfbroer van de kinderen blikt bij RTV Noord terug op een tragisch jaar. "Het antwoord op de vraag 'waarom' ga ik nooit krijgen." Het leven van Rubertus (25) staat sinds de vermissing van de twee kinderen op zijn kop. Op 17 mei werden de kinderen voor het laatst gezien. Honderden politieagenten, familieleden en vrijwilligers zochten dagenland naar hen. "Ik ben drie dagen van huis geweest", vertelt Rubertus. "Ik heb overal gezocht. Duitsland, België, op meerdere plekken in Nederland. Ik bleef stille hoop houden. Dat hij misschien ergens met de kinderen op een camping zat en op een gegeven moment terug zou komen of gevonden zou worden." Steun De lichamen van de kinderen en hun vader werden uiteindelijk gevonden in een auto in het water bij Winschoten. Uit onderzoek blijkt dat de man kort na het ontvoeren van de kinderen het water in is gereden. Rubertus kende de vader van de kinderen goed. "Hij was de ex-vriend van mijn moeder. Ik heb nog een tijdje bij hem in huis gewoond. Hij was ook heel gek met zijn kinderen. Daarom is het ook niet te bevatten." Betrokken instanties concludeerden onlangs dat er geen signalen waren dat hij zichzelf en zijn kinderen iets wilde aandoen. Rubertus heeft nog vol vragen waarvan hij weet dat er geen antwoorden op komen: Rubertus zegt dat hij veel steun heeft ontvangen, ook van wildvreemden. Zo werden er massaal bloemen en knuffels achtergelaten op de plek waar de kinderen zijn gevonden. "Dat werd echt een hele mooie bloemenzee. Ik ben er iedere avond even wezen kijken, soms zelfs twee keer per dag. Dat was lastig, maar gaf ook veel steun. Dat deed natuurlijk erg goed, al brengt dat de kinderen helaas niet terug." Ook is hij dankbaar voor de herdenkingstocht op 28 mei. "Dat was écht kippenvel. Het was heel mooi om te zien, maar het was tegelijk heel zwaar. Omdat het zo niet had gemoeten. Die kinderen waren 8 en 10. Die hadden hier nog gewoon moeten zijn. Daarom was dat gevoel heel dubbel." Feestdagen De eerste tijd zat hij in een roes, beschrijft hij. De echte klap kwam voor Rubertus zo'n twee maanden geleden. "Waarschijnlijk vanwege de feestdagen die eraan zaten te komen. Dit zijn gewoon hele moeilijke dagen. Er is nu stilte in huis. De eerste sinterklaas zonder ze, de eerste kerst. Straks komen hun verjaardagen er weer aan, net als onze verjaardagen waar ze voor het eerst niet bij zijn." Hij volgt inmiddels traumaverwerkingstherapie. "Om mijn dagelijks leven weer te kunnen oppakken. Het is inmiddels zeven maanden geleden, maar de pijn is nog altijd hetzelfde als toen."