Η έκθεση του Γιώργου Γαβριήλ ενεργοποίησε έναν γνώριμο μηχανισμό πολιτικής και κοινωνικής πειθάρχησης, όπου η τέχνη μετατρέπεται σε πεδίο ηθικού πανικού