Բոլորս կազմում ենք մինչև տարվա վերջ գործերն ավարտելու, ևս մի քանի օր ծույլ և հոգնած լինելու իրավունք տալու ծրագրեր։ Սա հնչում է լուսավոր, բայց ունի թունավոր կողմեր։ Համենայնդեպս այդպես են կարծում շատ փիլիսոփաներ և սոցիոլոգներ։ Օրինակ՝ շվեդ սոցիոլոգ, «Լավ լինելու սինդրոմ» գրքի համահեղինակ Կարլ Սեդերստրյոմը կարծում է, որ ինքնախնամքը դարձել է բարոյական պարտականություն, արտադրողականության գործիք, շուկա, որտեղ ակնկալվում է անընդհատ կատարելագործել մեր մարմինը, փոխել մտածելակերպը, սնվելը և նույնիսկ հույզերը։ Եվ երբ հոգնած, անհանգիստ կամ ուժասպառ ենք, խնդիրը ձևակերպվում է որպես անձնական ձախողում, այլ ոչ թե չափազանց շատ բան պահանջող համակարգ։ Սա կապված է մի բանի հետ, որը ֆրանսիացի փիլիսոփա Միշել […] The post «Նոր տարի՝ նոր ես»-ի թունավոր կողմերը appeared first on CIVILNET .