Myriam Mater-van Hulst probeerde tot aan haar dood van de wereld een betere plek te maken. De joods maatschappelijke werkster overleed dit jaar op 94-jarige leeftijd. Daarom zendt NH op Tweede Kerstdag de documentaire 'Ingenieur van het Verzet' met Myriam nog eens uit. Met zus Hannah Yakin blikken we terug op haar leven. In de documentaire vertellen de zussen over de heldendaden van hun vader tijdens de Tweede Wereldoorlog. Met zijn slimme listen redde hij het leven van honderden joden. Voor de Stichting Joods Maatschappelijk Werk sprak Myriam jarenlang op basisscholen over haar vader en haar eigen oorlogsverdriet. "Ik had veel bewondering voor hoe ze met die kinderen in gesprek ging", vertelt Hannah telefonisch vanuit haar woonplaats Jeruzalem. "Een jongetje met een moslimachtergrond vroeg eens: Vindt u Palestijnse kinderen wel aardig?" Een beetje aardig voor elkaar zijn Ze vervolgt: "Dan antwoordde ze dat er overal aardige kinderen zijn en dat je altijd moet proberen om aardig tegen mensen te zijn. Dat ze die gesprekken aanging, is denk ik nog belangrijker dan dat ze over de oorlog vertelde." Het sluit mooi aan bij wat Myriam in de documentaire vertelt over het doel van haar schoolbezoeken: "Om de kinderen erop te wijzen dat wij toen dachten: dit gebeurt nooit meer. En hier is ook geen oorlog, maar overal op de wereld natuurlijk wel. Vaak om helemaal niks. En dan zeg ik altijd: ik kan dat niet veranderen en jullie kunnen dat niet veranderen, maar we kunnen wel op de vierkante centimeter een beetje aardig met elkaar omgaan. Dat is het enige dat we kunnen doen." Voor het werk dat ze deed voor Stichting Joods Maatschappelijk Werk ontving Myriam een lintje. Bekijk hieronder de NH-documentaire met Myriam en Hannah. Tekst gaat verder onder video. In april zagen de zussen elkaar voor het laatst. Toen reisde Hannah af naar Nederland voor de onthulling van het Jan van Hulst-park. "Ik ben daar zo blij om. Het was heerlijk", zegt Hannah over die dagen. Na dat bezoek hadden ze bijna dagelijks contact. In september kreeg Myriam een vervelende griep onder de leden. Nuchter als ze was schreef ze Hannah: "Als ik niet beter word, is het ook goed. Het is fijn dat we elkaar nog hebben gezien." "Ze was ook heel nuchter, gewoon eenvoudig. En flink", omschrijft Hannah haar zus. Nog altijd prijst ze Myriam bijvoorbeeld om haar heldhaftige optreden toen de bezetter op een dag hun huis binnenviel, op zoek naar vader Jan. "Het is haar toen gelukt om papa te waarschuwen." Tekst gaat verder onder foto van Myriam en Hannah Myriam kende in haar leven groot verdriet. Zo verloren de zussen vlak voor het eind van de oorlog hun moeder Paula. Het gezin moest haar lichaam in een kartonnen doos op een karretje achter een fiets naar de begraafplaats brengen. Met gevaar voor eigen leven, want vader Jan zat ondergedoken. "We hadden geen schoenen, moesten huilen en het was vreselijk koud", vertelde Myriam over die traumatische ervaring. Ook later in haar leven kreeg Myriam groot verdriet te verwerken. Een van haar kinderen overleed op 8-jarige leeftijd. Maar het lukte haar altijd om positief te blijven, vertelt Hannah. "Myriam was een tevreden mens en ze heeft goed geleefd. Ze was ontzettend blij met haar drie kinderen. Die missen haar enorm. En ik ook."