Terörsüz Türkiye hedefine yönelik söylemleriyle dikkat çeken Ümit Özdağ’ın siyasi ve akademik sicili, çelişkiler ve provokatif çıkışlarla dolu bir tabloyu ortaya koyuyor. Bir yandan şartlı “iç cephe” vurgusu yapan Özdağ, diğer yandan terörle mücadeleye ve silah bırakma çağrılarına yönelik söylemleriyle süreci sabote eden bir çizgide duruyor. Geçmişten bugüne uzanan ilişkiler ağı ve tutarsız açıklamalar, bu söylemlerin arkasındaki gerçek motivasyonun sorgulanmasını zorunlu kılıyor.