Hij kan zijn armen en benen niet meer bewegen, staart naar het plafond en denkt: laat me maar doodgaan. Twaalf weken later zit Bram Kamphuis (43) uit Diepenveen rechtop in zijn rolstoel in de revalidatiekliniek. Zijn ogen fonkelen van levenskracht. „Als je me vraagt of ik gelukkig ben, dan is het antwoord volmondig ja.