زلزله بم در پنجم دی ۱۳۸۲، نقطه عطفی در تاریخ ایران مدرن بود. این اتفاق دست‌کم تا چند سال و در منطقه بم موجب توجه بیشتر به ساخت بناهای مدرن شد. این فضای روانی برای ساخت بناهایی که در زمین‌لرزه تاب‌آور باشد،‌ بعد از تمام زمین‌لرزه‌های مخرب به وجود می‌آید. زلزله بم در پنجم دی ۱۳۸۲، نقطه عطفی در تاریخ ایران مدرن بود. این اتفاق دست‌کم تا چند سال و در منطقه بم موجب توجه بیشتر به ساخت بناهای مدرن شد. این فضای روانی برای ساخت بناهایی که در زمین‌لرزه تاب‌آور باشد،‌ بعد از تمام زمین‌لرزه‌های مخرب به وجود می‌آید. مقایسه تاب‌آوری بم در سال ۱۳۸۲ با سال ۱۴۰۴ می‌تواند ارزیابی یک بازسازی شهری در تاریخ معاصر ایران را به دست دهد. اگر امروز زمین‌لرزه‌ای با همان بزرگای ۶.۵ در همان ژرفا در بم رخ دهد، انتظار می‌رود‌ این بار یک‌سوم جمعیت شهر از دست نروند. در سال ۱۳۸۲، حدود یک‌سوم جمعیت شهر (بیش از ۳۰ هزار نفر) جان باختند. سازه‌های خشتی و گلی با سازه‌های اسکلت فلزی و بتونی جایگزین شده‌اند. بم عملا هم‌اکنون بافت فرسوده سنتی ندارد. پس از زلزله، تقریبا همه ۲۲ هزار واحد تخریب‌شده شهری و ۲۰ هزار واحد روستایی با نظارت مستقیم بنیاد مسکن و سازمان نظام مهندسی بازسازی شدند. نظارت بر ساخت‌وساز در بم طی دو دهه اخیر به‌مراتب سخت‌گیرانه‌تر از تهران یا سایر کلان‌شهرها بوده است. آزمایش‌های بتون و جوش برای تک‌تک پلاک‌های ساختمانی انجام شده است.