حالوهوای دانشگاه علموصنعت شبیه معمول نبود. قدمها آرامتر برداشته میشد و نگاهها بیشتر از همیشه مکث میکرد، آنهم روی قابهای عکس، شمعها و پرچمهایی که در کنار یکدیگر راهی ساخته بودند برای عبور از میان خاطرهها؛ مسیری که از آن به «دالان بهشتیان» تعبیر میشد.