در روزهای گذشته دانشجویان دانشگاه تهران در اعتراض به محروم کردن دانشجویان سنواتی از امکانات رفاهی تجمع کردند و خواستار تمدید سنوات رفاهی آن‌ها شدند. به گزارش خبرنگار ایلنا، با نگاهی به اخبار دانشگاه‌های سطح کشور متوجه می‌شویم که هفته‌ای نیست تا در دانشگاهی نسبت به کیفیت غذا و خوابگاه و امکانات رفاهی و آموزشی، اعتراض، تحصن و اعتصاب صورت نگیرد. دانشجویان در سرتاسر کشور بیش از پیش با مشکلات معیشتی و کاهش تدریجی امکانات رفاهی مواجه می‌شوند و با این وجود دانشگاه از آن‌ها انتظار دارد تا بدون هیچ کم و کاستی، با نهایت سرعت و کیفیت به تحصیل خود ادامه دهند! دانشجویی که هر ساعت فقیرتر می‌شود و آینده‌ی شغلی مبهمی در پیش دارد، چطور قرار است بدون تامین هزینه‌های تحصیلش در جست‌وجوی دانشی باشد تا با آن در آینده، زندگی خود را بسازد و به روند توسعه کشور بپردازد؟