فرونشست زمین یکی از جدی‌ترین چالش‌های محیط‌زیستی و توسعه‌ای ایران است. این پدیده، در اثر افت شدید سطح آب‌های زیرزمینی و تراکم لایه‌های رسی و دانه‌ریز رخ می‌دهد و مهمتر اینکه غالباً غیرقابل بازگشت است. فرونشست زمین ظرفیت ذخیره آبخوان‌ را کاهش داده و باعث ترک‌خوردگی زمین، آسیب به سازه‌ها و تغییر شکل بستر خاک می‌شود. روندی که اگر کنترل نشود، آینده و اقتصاد مناطق درگیر را تحت‌تأثیر قرار خواهد داد. به گزارش خبرنگار ایلنا، دشت ساوه مانند بسیاری از دشت‌های کشور، با روند نگران‌کننده افت سطح آب زیرزمینی و نشانه‌های آشکار فرونشست مواجه است. شهرستان‌های ساوه و زرندیه بحرانی‌ترین مناطق استان مرکزی در حوزه فرونشست هستند. شهرستان زرندیه با 270 هزار هکتار و شهرستان ساوه با 90 هزار هکتار اراضی بیابانی، بیشترین مساحت کانون‌های بحرانی را دارند. در این مناطق، فرونشست در برخی نقاط به 20 تا 30 سانتی‌متر و حتی تا یک متر رسیده است. دشت ساوه با سرعت زیادی به سمت بحران جدی فرونشست حرکت می‌کند. تمرکز کنونی خطر در جنوب و جنوب‌شرق دشت ساوه نباید باعث غفلت از سایر مناطق این دشت شود، زیرا در صورت ادامه روند موجود، فرونشست به زودی تمامی پهنه‌های دشت ساوه را درگیر خواهد کرد. مدیریت امروز آبخوان دشت ساوه، تعیین‌کننده امنیت زیستی و توسعه پایدار این دشت در دهه‌های آینده خواهد بود. موضوعی که اگر ساده‌انگارانه به آن نگاه شود، قطعاً بحران‌آفرین خواهد بود.