مفهوم «تبعیض» همچنان یک ابرمفهوم تحلیلی ضروری در جامعه‌شناسی است و هدف این رشته نیز جلوگیری از بازتولید مکانیسم‌های آن است. اما اگر تصویرهای پشتیبان این مفهوم اصلاح نشوند، فهم ما از تبعیض به شکل تاریخی و صنعتی آن محدود می‌ماند. نمونه‌ای روشن از این وضعیت را می‌توان در مقایسه میان دو موقعیت دید: یک دختر دانشجو را فرض بگیرید و یک کارگر با حقوق اندک در یک کارخانه خودروسازی را هم به عنوان مورد دیگر در نظر بگیرید. جامعه‌شناسی ایرانی معمولاً مورد دوم را جدی‌تر می‌گیرد و اولی را کم‌اهمیت می‌پندارد. اما جامعه از جامعه‌شناسی ایرانی جلوتر است و هر دو اینها را جدی می‌گیرد، زیرا تبعیض را در ملموس بودن و انسانی بودن آن تجربه می‌کند.