تحریم‌های گسترده علیه ایران، ابزارهای کلاسیک سیاست خارجی را محدود کرده و دامنه تعاملات رسمی را کاهش داده است. در چنین فضایی، حفظ و توسعه روابط خارجی نیازمند استفاده از مسیرهایی است که هم عملی‌ترند و هم کمتر در معرض اصطکاک‌های سیاسی و تحریمی قرار دارند. دیپلماسی استانی دقیقاً در همین نقطه معنا پیدا می‌کند؛ جایی که همکاری‌های اقتصادی، اجتماعی و منطقه‌ای از سطح مسائل کلان سیاسی فاصله می‌گیرند و به نیازهای ملموس دو سوی مرز گره می‌خورند.