Suriye’de Esed rejimini savunan çevrelerin en temel tezlerinden biri, Beşşar Esed’in başında bulunduğu Suriye devletinin Gazze ile İran arasında hayati bir “direniş köprüsü” vazifesi gördüğü iddiası olmuştu. Bu söylem, özellikle Arap Baharı sürecinde ve Suriye iç savaşının derinleştiği yıllarda sıkça dile getirilmiş, Esed rejiminin ayakta kalmasının yalnızca Suriye için değil, Filistin davası ve Gazze’nin direnişi için de zorunlu olduğu ileri sürülmüştü. Rejimin düşmesinin İsrail’in bölgesel çıkarlarını doğrudan güçlendireceği ve Gazze’nin kısa sürede çökeceği iddiası, bu savununun merkezinde yer almıştı.