یک سال پیش، وقتی مسئولیت مدیریت پتروشیمی «نوری» را پذیرفتم، سه واژه برای من قطعی و غیرقابل مذاکره بود:«نوآوری، ساخت داخل و سرآمدی پایدار.» در صنعتی که همزمان با تحولات جهانی انرژی، محدودیتهای بینالمللی، رقابت شدید منطقهای و الزامات محیطزیستی روبهرو است، ادامه دادن «به همان شیوههای قدیمی» دیگر انتخاب نیست؛ خطر است. شرکت پتروشیمی «نوری» امروز فقط یک مجتمع تولیدکننده آروماتیکی نیست؛ زنجیرهای زنده از انسان، دانش، فناوری و مسئولیت اجتماعی است که اگر لحظهای از نوآوری دست بکشد، از تحولات آینده جا میماند.