Uyuşturucu bağımlılığı yalnızca bireyi değil, ailesini ve çevresini de derinden etkileyen bir toplumsal sorun. Ancak bu karanlık döngüden çıkanlar da var. Yıllarca madde kullandıktan sonra Liman Ayık Yaşam Derneği sayesinde bağımlılıktan kurtulan bazı isimler, şimdi dernekte mentor olarak görev yapıyor. Milliyet olarak bu kez, maddeyi bırakıp şimdi aynı yolda yürüyenlere el uzatan bu mentorların hikayelerine kulak verdik. ‘Harçlıklarımla aldım’ Dernekte uyuşturucu bağımlılarına mentorluk yapan Medine Kocaman (26), 13 yaşında uyuşturucu ile tanıştığını ve 24 yaşına kadar uyuşturucu madde kullandığını söylüyor. 1.5 yıldır da dernekte bağımlılara destek verdiğini söyleyen Kocaman, “Okul harçlığımla almaya başladım. İlk başladığım hafta bir kez almak yetiyordu sonra bu her güne çıktı. Bulmak için yalan söylemeye ve hırsızlık yapmaya başladım ve bu hırsızlığa önce ailemden başladım ve ailem dışında hırsızlıklarım oldu. Aile yıllarca bırakmam için mücadele etti bu süreç onları da çok üzdü. 9 defa tedavi deneyim oldu ama hepsi de sonuçsuz kaldı. 2 yılı geri de bıraktım ve bir gün olsun bile ağzıma sürmedim. Ben geldiğimde burada bana bağımlıktan kurtulmuş insanlar destek oluyordu onları görünce kurtulma inancınız da arttı şimdi de biz bağımlılara destek oluyoruz” dedi. ‘Sokaklarda sürünme iç de evinde öl’ dediler Rabia Öztürk (24) de 2 yıldır mentörlük yapıyor ve madde kullanmaya 15 yaşında eroinle başladığını söylüyor. Madde bulmak için hırsızlık yaptığını ve cinsel birliktelik yaşadığını belirterek şunları anlattı: “Yıllarca ailem benim için mücadele verdi ama olmadı. Yatmadığım devlet ve özel hastane kalmadı. Sadece uyuşturucu madde kullanmadım da aynı zamanda torbacılık yaptım. Kadınlar torbacılık için çok kullanılıyor ve madde ihtiyacımız karşılığında para istemiyorlar cinsel birliktelik teklif ediyorlar. Madde bulmak içinse her şeyi yapıyorduk. Ben evden defalarca hırsızlık yaptım en son evin halısını satmıştım. Çünkü içince kontrolünüzü tamamen kaybediyorsunuz gözünüz bir şey görmüyor. Ailem baktı olacak gibi değil uyuşturucu paramı ailem vermeye başladı. ‘Sokaklarda sürünme, iç de evinde öl’ diyorlardı. Çünkü içmeye sokaklarda devam etseydim bir gün bir yerde ölüp kalacaktım. En büyük savaşı hep ailelerimiz verdi. Ailem Ankara’da ben de yaklaşık tedavi sürecimle birlikte 3 yıldır buradayım. Buranın en önemli özelliği, sizi dinliyor anlıyor ve sizin gibi uyuşturucu geçmişi olanlar var.” ‘Ortama ayak uydurdum’ Buse Durmuş (26) da şunları aktardı: “Arkadaş ortamında aitlik hissi, ortama ayak uydurma ile başladım. 6 yıl boyunca aktif bir şekilde kullandım. AMATEM’e yattım ama çıktığım da kendimi yine aynı arkadaş çevresinin içinde buldum ve yeniden içmeye baladım. Bırakmak istiyordum ama olmuyordu. Daha sonra bu dernekle tanışma fırsatım oldu ve burada şunu gördüm, hepimizin benzer hikayeleri vardı ve amacımız ortaktı. Burada benim gibi bağımlı olup bırakmış insanların desteği sayesinde ben de bıraktım. 1.5 yıldır burada uyuşturucu bağımlıları birlikte çalışıyorum.”