درست است که تا امروز کم‌کاری‌هایی وجود داشته اما این جملات این نگاه اشتباه را به وجود می‌آورد که بسیاری از مسئولان ما مانند حکومت طالبان که میراث فرهنگی را با بمب، اسلحه و تبر ویران می‌کند کمر به پاک کردن نام مشاهیر عرفان و ادب بسته‌اند. درصورتی‌که ماجرا این‌گونه نیست.ما هم قبول داریم که کم‌کاری‌هایی وجود دارد اما این سکه روی دیگری هم دارد. استاد شهرام ناظری خواننده سرشناس کشورمان که تا امروز خدمات فراوانی به شناساندن موسیقی ایرانی و شعر فارسی انجام داده، چند روز پیش در دانشگاه سلجوق ترکیه بر زبان آورد؛ سخنانی که به‌سرعت در رسانه‌ها بازتاب یافت و موجی از بحث و نقد را در میان اهل فرهنگ و ادب برانگیخت. آقای ناظری گفته است که «مسئولان و دولتمردهای ما به مشاهیر و عرفای ما خیلی علاقه‌مند نبودند. هیچ‌گاه هیچ‌کدامشان نخواستند یک‌بار بیایند مولانا را ببینند. یا اصلاً راه دور است؛ همان در خود ایران، شاید بزرگ‌ترین عرفای کره زمین و عالم بشریت در خاک خودمان ایران خوابیده‌اند، مثل بایزید بسطامی، مثل ابوالحسن خرقانی و مثل عطار در نیشابور. هیچ دولتمردی و هیچ مسئولی تاکنون علاقه‌ای نشان نداده که به این بزرگان عرفان و علم سری بزند. خوشبختانه به نظر من ما باید از ترک‌ها، دولت و مردم ترکیه تشکر کنیم که واقعاً مولانا را در دل خودشان پرورش دادند و مکتب مولانا را حداقل نگه داشتند. اگر مولانا در ایران بود این هم از بین رفته بود. مطمئن باشید!»