در بخشی از ادبیات عرفانی، «عشق مجازی» به‌عنوان مقدمه‌ای برای رسیدن به محبت الهی تفسیر شده است؛ برداشتی که به باور منتقدان، با تلطیف دلبستگی‌های عاطفی انسان‌محور، می‌تواند مرز میان تزکیه نفس و توجیه تمایلات نفسانی را کمرنگ کند و نسبت آن با آموزه‌های قرآنی و سیره پیامبر و اهل‌بیت(ع) محل تأمل جدی قرار گیرد.