صحن علنی مجلس، دیروز نه‌فقط میزبان دفاع رئیس‌جمهور از لایحه بودجه سال ۱۴۰۵ بود، بلکه به صحنه‌ای برای تلاقی دو زبان متفاوت بدل شد؛ زبان دولت که می‌کوشید از «بودجه بدون کسری» و «انتقال یارانه به مردم» دفاع کند و زبان مجلس که بخش مهمی از آن، نگران «واقعیت‌های معیشتی» و «شکاف میان اعداد و زندگی» بود. مسعود پزشکیان، مانند همیشه صریح، اخلاق‌محور و آمیخته به استنادهای دینی، از پشت تریبون گفت که اگر نتوان معیشت مردم را سامان داد، حکومت‌کردن معنایی ندارد. اما همین زبان، همان‌قدر که برای بخشی از افکار عمومی آشنا و صادقانه است، برای جمعی از نمایندگان «موعظه» تلقی شد؛ موعظه‌ای که به باور آنان، شأن مجلس را مخدوش می‌کرد. رئیس‌جمهور سخنان خود را با تشریح شرایط استثنائی تدوین بودجه آغاز کرد. او از سالی گفت که با «عظیم‌ترین خشک‌سالی نیم‌قرن اخیر»، کاهش شدید قیمت جهانی نفت، تشدید تحریم‌ها و جنگی تحمیلی با «شرورترین رژیم و استکبار جهانی» همراه بوده است؛ سالی که به‌ نظر او، عبور از آن بدون انسجام مردم، ایثار نظامیان و رهبری انقلاب ممکن نبود. پزشکیان تأکید کرد که همین شرایط، دولت را ناگزیر کرده تا در شیوه بودجه‌ریزی دست به تغییر بزند؛ تغییری که خود آن را «جدی» توصیف کرد.