ریل نجات تهران

حمل‌ونقل ریلی حومه‌ای به سیستم‌های ریلی مسافری گفته می‌شود که میان مناطق شهری مرکزی و مناطق حومه‌ای یا شهرستان‌های اطراف به‌طور منظم و با سرعت متوسط در رفت‌وآمد هستند. این نوع حمل‌ونقل یکی از ارکان پایداری، کاهش ترافیک بزرگ‌شهرها و توسعه اقتصادی منطقه‌ای است که در بسیاری از کلان‌شهرهای جهان به کار گرفته شده. حمل‌ونقل ریلی حومه‌ای به سامانه‌هایی اطلاق می‌شود که اتصال منظم، پرتکرار و قابل‌اعتماد میان شهر مرکزی و شهرها یا سکونت‌گاه‌های پیرامونی را برقرار می‌کنند و معمولا مسافت‌هایی بیش از مترو و کمتر از راه‌آهن بین‌شهری را پوشش می‌دهند. میثم بصیرت- محقق مدیریت شهری: حمل‌ونقل ریلی حومه‌ای به سیستم‌های ریلی مسافری گفته می‌شود که میان مناطق شهری مرکزی و مناطق حومه‌ای یا شهرستان‌های اطراف به‌طور منظم و با سرعت متوسط در رفت‌وآمد هستند. این نوع حمل‌ونقل یکی از ارکان پایداری، کاهش ترافیک بزرگ‌شهرها و توسعه اقتصادی منطقه‌ای است که در بسیاری از کلان‌شهرهای جهان به کار گرفته شده. حمل‌ونقل ریلی حومه‌ای به سامانه‌هایی اطلاق می‌شود که اتصال منظم، پرتکرار و قابل‌اعتماد میان شهر مرکزی و شهرها یا سکونت‌گاه‌های پیرامونی را برقرار می‌کنند و معمولا مسافت‌هایی بیش از مترو و کمتر از راه‌آهن بین‌شهری را پوشش می‌دهند. این سامانه‌ها ستون‌فقرات جابه‌جایی روزانه نیروی کار در کلان‌شهرهای بزرگ محسوب می‌شوند. در ادبیات برنامه‌ریزی حمل‌ونقل، ریلی حومه‌ای نه صرفا یک پروژه زیرساختی، بلکه ابزاری برای مدیریت رشد شهری، تعادل فضایی اشتغال و سکونت و تحقق عدالت دسترسی تلقی می‌شود. از حاشیه تا قلب شهر، حمل‌ونقل ریلی حومه‌ای می‌تواند معادله زیست و جابه‌جایی در تهران را به‌طور بنیادین دگرگون کند. این شبکه با پیونددادن منظم، سریع و ایمن شهرهای پیرامونی به هسته پایتخت، امکان آن را فراهم می‌کند که میلیون‌ها شهروند بدون وابستگی به خودروی شخصی، به فرصت‌های شغلی، آموزشی و خدماتی دسترسی داشته باشند و در عین حال فشار جمعیتی، ترافیکی و زیست‌محیطی از مرکز شهر کاسته شود. ریلی حومه‌ای نه‌تنها زمان و هزینه سفرهای روزانه را کاهش می‌دهد، بلکه با ارتقای امنیت، قابلیت پیش‌بینی سفر و عدالت دسترسی، کیفیت زندگی را در مقیاس کلان‌شهری بهبود می‌بخشد و سکونت پایدار در شهرهای پیرامونی را به گزینه‌ای واقعی و جذاب بدل می‌کند. در چنین چارچوبی، تهران از کلان‌شهری خودرومحور و متراکم به سامانه‌ای متوازن، انسانی‌تر و تاب‌آورتر حرکت می‌کند؛ سامانه‌ای که در آن حاشیه دیگر حاشیه نیست، بلکه بخشی زنده و پیوسته از قلب تپنده شهر   به شمار می‌آید.