Burcu Semiz* yazdı… Hayatlarımızda da olur bazen… Susarsınız, sabredersiniz, düzenim bozulmasın dersiniz. Her gün parça parça yitirirsiniz benliğinizden, varlığınızdan, hayallerinizden… Parça parça kopar etleriniz bedeninizden. Sonra bir bakarsınız ki geriye sadece nefesiniz kalmış. Ölümle kalım arasında ince bir çizgidir orası. “Ya istiklal ya ölüm!” çağrısı yankılanır içinizde. Bunu bilmeye gerek yoktur. Kodlarınızda zaten yüklüdür. Gözünüz...