Η Weirdwave υποδέχεται το 2026 με ταινίες που θα προβληθούν στους κινηματογράφους τους πρώτους μήνες της νέας χρονιάς και θα συζητηθούν. Τον Ιανουάριο κυκλοφορεί η νέα ταινία με τον Μπένεντικτ Κάμπερμπατς , η νέα ταινία του βραβευμενου Κινέζου σκηνοθέτη Μπι Γκαν, αλλά και το πολυαναμενόμενο ντεμπούτο του Ακινόλα Ντέιβις. Νέες ταινίες το 2026 που θα συζητηθούν Η ΘΛΙΨΗ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΠΡΑΓΜΑ ΜΕ ΦΤΕΡΑ (THE THING WITH FEATHERS, ΗΝΩΜΕΝΟ ΒΑΣΙΛΕΙΟ, 2025) Ο Μπένεντικτ Κάμπερμπατς πρωταγωνιστεί στην κινηματογραφική μεταφορά του περίφημου μυθιστορήματος του Μαξ Πόρτερ, Η θλίψη είναι ένα πράγμα με φτερά (Grief is the Thing With Feathers), στον ρόλο ενός νεαρού πατέρα που αντιμετωπίζει τον ξαφνικό θάνατο της γυναίκας του. Mετά την απώλειά της συζύγου του, μια παράξενη παρουσία αρχίζει να τον καταδιώκει από τις σκιερές εσοχές του διαμερίσματος που μοιράζεται με τους δύο μικρούς του γιους. Αυτό το μυστηριώδες πλάσμα, γνωστό ως «κοράκι», που φαινομενικά ζωντανεύει από τις σελίδες του έργου του ως εικονογράφος, γίνεται στην πορεία κομμάτι της νέας ζωής τους, οδηγώντας τους τελικά προς τη νέα μορφή που πρέπει να πάρει η οικογένεια. Η ταινία προβλήθηκε στα Φεστιβάλ Βερολίνου και Σάντανς. ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Nτίλαν Σάουθερν Aπό 8 Ιανουαρίου RESURRECTION (ΚΙΝΑ-ΓΑΛΛΙΑ-ΗΠΑ, 2025) Σε ένα απροσδιόριστο μέλλον, η ανθρωπότητα έχει ανακαλύψει το μυστικό της μακροβιότητας στην παρεμπόδιση των ονείρων. Λίγοι μονάχα «επαναστάτες» αρνούνται πεισματικά να τα εγκαταλείψουν, επιλέγοντας μια σύντομη αλλά συναρπαστική ζωή σε αντάλλαγμα της επιθυμίας τους να ονειρεύονται. Με αφετηρία μια συμβολική ιδέα επιστημονικής φαντασίας, ο οραματιστής Κινέζος σκηνοθέτης Μπι Γκαν («Long Day’s Journey Into Night») μας καλεί να αφεθούμε σε ένα πυρετικό όνειρο-αναδρομή στην ιστορία του σινεμά, μέσα από πέντε επεισόδια που μεταπηδούν ευρηματικά από εποχή σε εποχή κι από το ένα κινηματογραφικό είδος στο άλλο. Ένας μεγαλειώδης φόρος τιμής στη δύναμη της εικόνας και της αφήγησης ως υλικό των ανθρώπινων ονείρων, που κορυφώνεται σε ένα ιλιγγιώδες 40λεπτο μονοπλάνο. Ειδικό Βραβείο της Επιτροπής στο φετινό Φεστιβάλ Καννών. ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: ΜΠΙ ΓΚΑΝ Aπό 29 Ιανουαρίου ΚΑΠΟΤΕ ΣΤΗΝ ΓΑΖΑ (ΟNCE UPON A TIME IN GAZA, ΓΑΛΛΙΑ, ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ, ΓΕΡΜΑΝΙΑ, ΠΟΡΤΟΓΑΛΙΑ, ΚΑΤΑΡ, ΙΟΡΔΑΝΙΑ, 90’) Στη Γάζα του 2007, ο νεαρός Γιάγια δουλεύει στο μαγαζί του Οζάμα, που πουλάει φαλάφελ αλλά και παράνομα παυσίπονα, εμπόριο που θα τον οδηγήσει στον θάνατο. Ο Γιάγια θα ορκιστεί εκδίκηση αλλά όταν γνωρίσει τον «στόχο» του, θ’ αλλάξει τόσο η γνώμη του γι’ αυτόν, όσο και για την ίδια του τη μοίρα. Η δράση κι η ένταση συναντούν τη λαϊκή κωμωδία σ’ ένα φιλμ με ήρωες υπό πρωτοφανή πίεση. Πριν από τον πόλεμο, πριν τον τρόμο, την πείνα, τη βία, πώς έμοιαζε η ζωή στην παλαιστινιακή γη; Κανείς δεν την αποτυπώνει πιο εύγλωττα και κινηματογραφικά από τους δίδυμους αδελφούς Άραμπ και Ταρζάν Νάσερ που, μετά το Dégradé και το Γάζα, αγάπη μου, συνεχίζουν να κάνουν σινεμά για τη Γάζα, τολμώντας να χρησιμοποιήσουν ως εργαλείο το χιούμορ. Βραβείο Σκηνοθεσίας στο τμήμα «Ένα Κάποιο Βλέμμα» του Φεστιβάλ των Καννών ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: ΤΑΡΖΑΝ ΚΑΙ AΡΑΜΠ ΝΑΣΕΡ Aπό 26 Φεβρουαρίου Η ΣΚΙΑ ΤΟΥ ΠΑΤΕΡΑ ΜΟΥ (MY FATHER’S SHADOW, ΝΙΓΗΡΙΑ, ΙΡΛΑΝΔΙΑ, ΗΝΩΜΕΝΟ ΒΑΣΙΛΕΙΟ, 2025) Ένας πατέρας που απουσιάζει για καιρό από την οικογένειά του παίρνει τα δυο του παιδιά και ταξιδεύουν αυθημερόν από το χωριό στο πολύβουο Λάγος, προκειμένου να διεκδικήσει ένα μισθό που του οφείλουν. Καθώς οι τρεις τους εξερευνούν μια ανήσυχη μητρόπολη γεμάτη αντιφάσεις, στο παρασκήνιο κοχλάζει η πολιτική ένταση που οδήγησε στις επεισοδιακές εκλογές και το στρατιωτικό πραξικόπημα του 1993 στη Νιγηρία. Το πολυαναμενόμενο ντεμπούτο του Ακινόλα Ντέιβις στον κινηματογράφο συνδυάζει την τρυφερότητα της παιδικής ματιάς με τη σκληρότητα της αστικής καθημερινότητας παραδίδοντας μας μια όμορφη αυτοβιογραφική ιστορία ενηλικίωσης που εξαντλείται σε μία μέρα μέσα από ένα συνταρακτικά μοντέρνο νεορεαλιστικό πρίσμα. Ειδική μνεία στο διαγωνισμό για τη Χρυσή Κάμερα στο φετινό Φεστιβάλ Καννών. ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: ΑΚΙΝΟΛΑ ΝΤΕΪΒΙΣ Aπό 5 Μαρτίου ΟΛΕΣ ΟΙ ΚΥΡΙΑΚΕΣ (LOS DOMINGOS, ΙΣΠΑΝΙΑ, 2025) Η Αϊνάρα, μια πανέξυπνη, νεαρή ιδεαλίστρια, βρίσκεται σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι της ζωής της: πρέπει να αποφασίσει τι θα σπουδάσει, ή τουλάχιστον αυτό περιμένει η οικογένειά της. Η ίδια όμως αισθάνεται πως το μέλλον της μπορεί να βρίσκεται αλλού. Καθώς οι φίλοι της αρχίζουν να ανακαλύπτουν τις χαρές και τις αναταράξεις της εφηβείας -τον έρωτα, τις εξόδους, τις νέες ελευθερίες- η Αϊνάρα νιώθει ολοένα και πιο διχασμένη ανάμεσα στο να ακολουθήσει έναν συμβατικό δρόμο ή να αγκαλιάσει κάτι εντελώς διαφορετικό. Στο βάθος της ψυχής της, νιώθει μια απρόσμενη έλξη προς τον Θεό και τον στοχαστικό, μοναχικό βίο του μοναστηριού· μια επιλογή που θα διαταράξει αναπόφευκτα την οικογενειακή ισορροπία. Το οικογενειακό αυτό δράμα, μία θαρραλέα κινηματογραφική πρόταση, δεν κέρδισε μόνο το κορυφαίο βραβείο στο φεστιβάλ του Σαν Σεμπαστιάν (Χρυσό Κοχύλι) αλλά έγινε και μία από τις μεγαλύτερες ισπανικές επιτυχίες της χρονιάς. ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: AΛΑΟΥΝΤΑ ΡΟΥΙΘ ΝΤΕ ΑΘΟΥΑ Διαβάστε περισσότερα στο iefimerida.gr