Καθώς κλείνει το 2025, δεν βλάπτει να κάνουμε έναν μικρό απολογισμό και να δούμε τι μας περιμένει με τη νέα χρονιά. Πρώτο και σημαντικό, τα διαθέσιμα στοιχεία καταγράφουν σταθερά τη γνωστή εικόνα που ξέρουμε: τα ποσοστά των κομμάτων ελάχιστα αλλάζουν και απλώς επιβεβαιώνουν κάθε φορά το αδιέξοδο που μας περιμένει από το ενδεχόμενο της ακυβερνησίας. Αν κρίνουμε από την τελευταία δέσμη μετρήσεων του 2025 επιβεβαιώνονται δύο πράγματα: πρώτον, ότι η αυτοδυναμία παραμένει δύσκολος στόχος για την κυβέρνηση. Και δεύτερον, κανένα από τα εικαζόμενα νέα κόμματα δεν σπάει ταμεία. Συνοπτικά θα λέγαμε ότι η βελόνα δείχνει να έχει κολλήσει για κυβέρνηση και αντιπολίτευση. Ακόμη και το υποτιθέμενο κόμμα Καρυστιανού, που έρχεται πρώτο στις μετρήσεις μεταξύ των ανταγωνιστών του στην αντιπολίτευση, πριν ακόμη δημιουργηθεί, πνίγεται σε ένα πέλαγος από εικασίες και παραδοξότητες και κανείς δεν μπορεί να προβλέψει πώς θα καταλήξει ως την ώρα της κάλπης. Αν αποδειχθεί, για παράδειγμα, ότι πρόκειται για ένα πολιτικό ρεύμα μεταφυσικού λαϊκισμού, όπου οι πράξεις αντικαθίσταται από θεϊκή βούληση και φανεί ότι η Καρυστιανού δέχεται «πολιτική καθοδήγηση» από γερόντισσες, αστρολόγους, προφητείες, οράματα και θεϊκά σημάδια, τότε οι Έλληνες δύσκολα θα ενδώσουν. Όχι ότι έχουν εκλείψει οι ψεκ στη χώρα μας, αλλά η πλειοψηφία θέλει πολιτική σταθερότητα. Επίσης, το υπό δημιουργία κόμμα Σαμαρά (αν υποθέσουμε ότι ο πρώην πρωθυπουργός θα τολμήσει μια δεύτερη διάσπαση στη Δεξιά), δεν έχει αέρα στα πανιά του, αντίθετα. Ενώ μεγάλη ανησυχία παρατηρείται στον προοδευτικό χώρο από την ατροφία του redbranding Τσίπρα. Την ίδια ώρα, η συνθήκη έχει μεταβληθεί σε μεγάλο βαθμό και για τη ΝΔ και δεν είναι ευνοϊκή: στις μετρήσεις καταγράφεται αυξανόμενος θυμός και απογοήτευση για την κυβέρνηση -χωρίς ωστόσο οι πολίτες να της επιρρίπτουν κάτι συγκεκριμένο ή να την εγκαταλείπουν. Το 2025 μας κληρονομεί με τις μετρήσεις ένα δεδομένο: πως ενώ υπάρχουν πολλοί υποψήφιοι στην αντιπολίτευση για να εκφράσουν το ρεύμα αμφισβήτισης, δεν πείθουν ότι μπορούν να κυβερνήσουν. Τα ποιοτικά στοιχεία για την παρουσία τους είναι πιο αρνητικά από ποτέ, ενώ υπάρχει πολιτικός αρχηγός (Ανδρουλάκης) που βαθμολογείται πολύ κάτω από το ήδη συρρικνωμένο κόμμα του. Η συντριπτική πλειονότητα απαντά ότι δεν είναι ικανοποιημένοι από το αντιπολιτευτικό έργο: το 93% το δηλώνουν αυτό για τον ΣΥΡΙΖΑ, το 89% για το ΠΑΣΟΚ και το 80% για το ΚΚΕ. Η αντιπολίτευση αποδεικνύεται «μη διακυβερνήσιμη» -για να αντιστρέψουμε τον νεολογισμό Βενιζέλου. Επομένως, η «εκπαραθύρωση» Μητσοτάκη ή η ανατροπή της ΝΔ, που πολλοί ονειρεύονται (μεταξύ αυτών και ο Βενιζέλος), φαντάζει αδύνατη, παρά τα πολλά νέα κόμματα που θα «φυτρώσουν» το 2026. Η έκπληξη των δημοσκοπήσεων του 2025 είναι ότι το 20% των πολιτών διαλέγει πλέον σταθερά για πολιτικό αρχηγό την Καρυστιανού, τον Βελόπουλο ή τη Ζωή ( Interview, 22/12 ). Ένα κίνημα τυφλής διαμαρτυρίας και παραλογισμού ανθεί, όπως συνέβαινε παλιότερα με την πρώτη φορά Αριστερά. Αν αθροιστεί και το ποσοστό όσων θέλουν να ζουν στη σοβιετία του Κουτσούμπα, τότε μπορούμε μετά βεβαιότητας να συμπεράνουμε ότι αρκετοί συμπολίτες μας κινούνται σε ένα παράλληλο σύμπαν απροσδιόριστων και παράλογων πεποιθήσεων. Κάποιοι, για παράδειγμα, πιστεύουν ότι το ξυλόλιο φταίει για τα Τέμπη. Ψωνισμένοι ακροδεξιοί έφτασαν στο σημείο να καλούν τον Πούτιν (!) να ψάξει στους ρωσικούς δορυφόρους μήπως τσακώσει τον Μητσοτάκη να φορτώνει ξυλόλιο στο μοιραίο τρένο. Σημειώνω εδώ φευγαλέα ότι η ρωσολατρεία είναι η νέα αναπτυσσόμενη διακομματική μανία που θα μας πλήξει το 2026. Ενώ διάφοροι πατριώτες του καναπέ, όπως λέει και ο Μητσοτάκης, βλέπουν εχθρούς στο Αιγαίο εκεί που δεν υπάρχουν, ή εύχονται συλλογικά «να ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα». Αδύνατον να βγάλεις άκρη ή να συζητήσεις λογικά. Επομένως, και το 2016 θα μας ταλαιπωρήσει ένα ετερόκλητο σύνολο διαμαρτυρομένων, αριστερά και δεξιά του πολιτικού τόξου, που έχει καταληφθεί από ατεκμηρίωτο μένος και δείχνει πρόθυμο να πιστέψει το οτιδήποτε. Είναι βέβαιο ότι απόμαχοι πρώην πρωθυπουργοί, ατάλαντοι πολιτικοί αρχηγοί, από τύχη δήμαρχοι, συγγραφείς βιβλίων για την Ιθάκη, nepo-κόρες που ρέπουν στον τραμπουκισμό, εξόριστοι θεατές στον εξώστη, ξεματιάστρες από τη Συρία που μιλούν αραμαϊκά, όλοι αυτοί μαζί και σίγουρα κάποιοι ακόμα, θα ενώσουν δυνάμεις το 2026, με στόχο να προκαλέσουν πολιτικές ανατροπές. Ήδη ένας δειγματισμός τέτοιων προθέσεων έγινε πρόσφατα σε εκδήλωση στην Καπναποθήκη . Καλώς ή κακώς για μια ακόμη φορά η ευθύνη πέφτει στην κυβέρνηση. Και το πρώτο της καθήκον είναι να μας προστατεύσει από το μέτωπο του παραλογισμού που χτυπάει ξανά την πόρτα μας. Πρέπει βέβαια πρωτίστως ο Μητσοτάκης να πείσει πως έχει αντοχές και η κυβέρνηση ότι διαθέτει περιθώρια ανάκαμψης. Για να δούμε με τη νέα χρονιά. Διαβάστε περισσότερα στο iefimerida.gr