De wegen lagen er maandagochtend in Twente doodnormaal bij. Geen sneeuw, geen ijsplaten, amper witte waas. En tóch was het glibberen en glijden. Welkom in de verraderlijke wereld van strooigel, nat zout en stille vrieskou. „Wij kijken totaal niet naar de buitentemperatuur.”