درباره سفارت در تهران گفت‌و‌گو کردم که به رغم نارسائی هایش از وزارت خارجه اطلاع و اعتقادش بیشتر بود و بواسطه شخصیت و محبوبیت آقا و خانم دریفوس کارآئی زیادی کسب کرده بود. اشاره‌هایی هم به اعزام اعضای وزارت خارجه برای شرکت در کار هیئت می‌شد. در طول تابستان و پائیز ١٩٤٣ من و آقای دریفوس تقریباً هر روز درباره این مسئله جلسه تشکیل میدادیم یا مکاتبه می‌کردیم و تقاضا‌های مکرری به واشینگتن ارسال کردیم. در ۱۰ مه ١٩٤٣ من به وزارت خارجه در باره سقوط احتمالی کابینه ایران گزارش دادم و در ۲۹ سپتامبر ١٩٤٣ اعلام کردم که مادامی که ما پشتیبانی و کمک از واشینگتن دریافت نکرده‌ایم «امید ناچیزی به موفقیت هیئت مالی امریکا یا حفظ آبرو و حیثیت امریکائیان در ایران دارم.»