اظهارات اخیر نیکول پاشینیان درباره تمایل ارمنستان به امضای توافق شراکت راهبردی با ایران، در نگاه نخست نشانه‌ای مثبت در روابط دوجانبه به نظر می‌رسد، اما قرارگرفتن این موضع‌گیری در کنار تحرکات هم‌زمان ایروان در قبال پروژه موسوم به «مسیر ترامپ»، ابهامات و نگرانی‌های جدی ایجاد می‌کند. اظهارات اخیر نیکول پاشینیان درباره تمایل ارمنستان به امضای توافق شراکت راهبردی با ایران، در نگاه نخست نشانه‌ای مثبت در روابط دوجانبه به نظر می‌رسد، اما قرارگرفتن این موضع‌گیری در کنار تحرکات هم‌زمان ایروان در قبال پروژه موسوم به «مسیر ترامپ»، ابهامات و نگرانی‌های جدی ایجاد می‌کند. طرح این کریدور، که عملا با حضور و نقش‌آفرینی آمریکا و متحدانش در قفقاز جنوبی گره خورده، نه‌تنها با خطوط قرمز امنیت ملی ایران در تضاد است، بلکه می‌تواند زمینه‌ساز تغییرات ژئوپلیتیکی پرهزینه برای کل منطقه شود. دیدار معاون وزیر خارجه ارمنستان با مقام ارشد وزارت خارجه اسرائیل در تل‌آویو و گزارش‌ها درباره گفت‌وگو درباره مسیر ترامپ، این تردید را تقویت می‌کند که ایروان در حال پیگیری یک سیاست دوگانه است؛ از یک‌ سو ارسال پیام‌های اطمینان‌بخش به تهران و از سوی دیگر، همسویی تدریجی با طرح‌هایی که مستقیما منافع ایران را تهدید می‌کند. واکنش صریح مشاور رهبر انقلاب و تأکید بر مخالفت قطعی با هرگونه حضور آمریکا در مرزهای شمالی کشور، نشان می‌دهد تهران این تحرکات را صرفا در حد لفاظی دیپلماتیک تلقی نمی‌کند. در چنین شرایطی، شراکت راهبردی بدون شفاف‌سازی عملی مواضع ایروان، بیش از آنکه یک پروژه واقعی باشد، به ابزاری برای مدیریت مقطعی روابط با ایران شباهت دارد. ادامه این مسیر می‌تواند اعتماد متقابل را تضعیف کرده و ارمنستان را ناخواسته به بخشی از یک بازی پرریسک فرامنطقه‌ای تبدیل کند؛ بازی‌ای که هزینه‌های آن لزوما متوجه طراحان اصلی نخواهد بود. ازاین‌رو، به‌منظور واکاوی میزان انطباق ادعای نیکول پاشینیان با واقعیت‌های میدانی و دیپلماتیک، گفت‌وگویی با سیدعلی سقائیان، سفیر اسبق جمهوری اسلامی ایران در ارمنستان و تحلیلگر ارشد مسائل قفقاز، انجام داده‌ایم که در ادامه مشروح آن را می‌خوانید.