در عصر دیجیتال، هنر دیگر منتظر دعوت نمی‌ماند. برای دیده‌شدن، نه به دیوار گالری نیاز دارد و نه به تأیید نهادهای رسمی. هنر امروز در صفحه تلفن همراه، در شبکه‌های اجتماعی، در آرشیوهای آنلاین و حتی در الگوریتم‌هایی زندگی می‌کند که تصمیم می‌گیرند چه چیزی دیده شود و چه چیزی ناپدید بماند. همین جابه‌جایی آرام اما عمیق، شیوه شکل‌گیری هویت و حافظه جمعی را دگرگون کرده است. شرمین دالوند