Վերջերս դիտում էի նացիստական Գերմանիայի պարագլուխներից մեկի՝ Հերման Գյորինգի հարցաքննությունը Նյուրնբերգյան դատավարության ժամանակ: Թե՛ ամերիկացի դատախազ Ջեքսոնի եւ թե՛ խորհրդային մեղադրող Ռուդենկոյի բավականին մանրամասն եւ փաստարկված հարցերին Գյորինգը պատասխանում էր ինքնավստահ, կիսաժպիտով եւ զգացվում էր, որ ներքուստ բացարձակապես որեւէ մեղավորություն չի զգում: Նրան մեղավոր ճանաչեցին բոլոր հոդվածներով եւ դատապարտեցին մահապատժի (բայց դրանից առաջ ինքնասպանություն գործեց):